Σύμφωνα με την αμερικανική εφημερίδα, «από τότε που δημιουργήθηκε το ευρώ, πριν από δεκαέξι χρόνια, η ιταλική οικονομία σημείωσε άνοδο, μόλις του 4%, με επίδοση χειρότερη από εκείνην της Ελλάδας».
«Τα προβλήματα αφορούν την προσφορά και τη ζήτηση, είναι πολύ δύσκολο να ανοίξεις μια καινούρια επιχείρηση, πολύ δύσκολο να την ενισχύσεις αλλά και να απολύσεις προσωπικό. Κάτι που κάνει την οικονομία δυσλειτουργική σε ευνοϊκές περιόδους και καταδικασμένη σε εξαφάνιση όταν υπάρχει κρίση» αναφέρει, επίσης, η Washington Post.
Στην συνέχεια η εφημερίδα προχωρεί στην εξής ανάλυση: «Πορτογαλία και Ελλάδα έχουν πολλά χρέη και εντάχθηκαν σε προγράμματα διάσωσης, αλλά, αν μη τι άλλο, άρχισαν να ανακάμπτουν και είναι οικονομίες μικρών διαστάσεων, κάτι που επιτρέπει στην Ευρώπη να αναβάλει τη λύση του προβλήματος.»
» Η Ιταλία, όμως, δεν παρουσιάζει ενδείξεις ανάκαμψης και το χρέος της είναι υπερβολικά υψηλό για να μπορέσει να αγνοηθεί. Κάτι που σημαίνει ότι η χώρα αυτή πρέπει να αρχίσει να αναπτύσσεται περισσότερο και όχι μόνον κατά 0,25% τον χρόνο».
Σημειώνεται ότι οι Ιταλοί κυβερνητικοί ιθύνοντες, με πιο πρόσφατο παράδειγμα τον υπουργό Οικονομικών, Πιερ Κάρλο Πάντοαν, τονίζουν, ως πάγια θέση, ότι το δημόσιο χρέος είναι απόλυτα διαχειρίσιμο και ότι δεν συντρέχει κανένας απολύτως λόγος ανησυχίας για τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας.
