Το ξεκίνηµα µιας νέας χρονιάς προδιαθέτει πάντα για ένα νέο ξεκίνηµα στη ζωή. Ένα ξεκίνηµα απαλλαγµένο από τα λάθη του παρελθόντος και εφοδιασµένο µε νέα οράµατα για το µέλλον. Το 2018 η Ελλάδα, ύστερα από 8 χρόνια, θα βγει από τα µνηµόνια. Πώς θα είναι το νέο τοπίο;
ΑΣ ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΟΥΜΕ λοιπόν ότι στη µεταµνηµονιακή Ελλάδα η Παιδεία αποτελεί την αιχµή της ανάπτυξης και προόδου της κοινωνίας. Στο ∆ηµοτικό, οι αίθουσες έχουν γίνει πραγµατικά εργαστήρια. Όλη η δουλειά ολοκληρώνεται στο σχολείο και οι µαθητές επιστρέφουν στο σπίτι µόνο για παιχνίδι καιεπαφή µε την οικογένεια. Στο Γυµνάσιο και το Λύκειο οι βιβλιοθήκες είναι γεµάτες βιβλία και βάσεις δεδοµένων. Οι µαθητές, εφοδιασµένοι µε τον προσωπικό τους φορητό υπολογιστή, ασχολούνται µε τις καθηµερινές εργασίες και τα εργαστήριά τους. Οι εισαγωγικές εξετάσεις γίνονται από Ανεξάρτητη Εξεταστική Αρχή σε 4-5 µαθήµατα που ορίζονται
από το κάθε πανεπιστηµιακό τµήµα. Τα πανεπιστήµια έχουν αποκτήσει µεγάλη εξωστρέφεια και ανταγωνίζονται µεταξύ τους για την προσέλκυση επιπλέον κρατικής ενίσχυσης, ανάλογα µε τις επιδόσεις τους στην έρευνα. Επιπλέον, τα πανεπιστήµια δηµοσιοποιούν πίνακες κατάταξης σε ό,τι αφορά την ποιότητα των παρεχόµενων σπουδών. Οι καθηγητές αξιολογούνται τακτικά και, αφού έχουν εξασφαλίσει ένα βασικό επίπεδο αµοιβής, αµείβονται παραπάνω µε βάση την αποδοτικότητά τους και τις διεθνείς δηµοσιεύσεις τους. Ετσι έχουν κίνητρο να ασχολούνται αποκλειστικά µε το πανεπιστήµιο.
Η ∆ΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ στην Ελλάδα του µέλλοντος έχει εκσυγχρονιστεί. Στα νοσοκοµεία δεν υπάρχουν ράντσα και οι γιατροί δεν παίρνουν φακελάκια. Ο ασθενής δεν χρειάζεται να συζητήσει οικονοµικά ζητήµατα µε τον γιατρό, διότι όλα ρυθµίζονται αυτοµάτως από τις διοικητικές υπηρεσίες του νοσοκοµείου και τα ασφαλιστικά ταµεία. Τα νοσοκοµεία δηµοσιοποιούν τα λειτουργικά τους έξοδα και τον χρόνο αναµονής ασθενών για εγχειρήσεις. Ο συνδυασµός ενός συστήµατος κινήτρων για τη µείωση του κόστους τα έχει εξαναγκάσει να προσέχουν τις υπηρεσίες που προσφέρουν, το πόσο καλά τις προσφέρουν και µε τι κόστος.
Η ∆ΗΜΟΣΙΑ ∆ΙΟΙΚΗΣΗ έχει, επιτέλους, απαλλαγεί από τα χρόνια προβλήµατα του παρελθόντος (γραφειοκρατία, διαφθορά, αναξιοκρατία, αναποτελεσµατικότητα κ.λπ.). Είναι πλέον συµµετοχική και αποκεντρωτική στη λειτουργία της, ευνοεί και αµείβει την καινοτοµία, στηρίζεται περισσότερο σε κίνητρα παρά σε εντολές και εξυπηρετεί το δηµόσιο συµφέρον µε καινοτόµο και αδογµάτιστο τρόπο. Οι δηµόσιοι υπάλληλοι εκπαιδεύονται συνεχώς και οι αµοιβές τους, όπως και η σταδιοδροµία τους, βασίζονται, µετά από κάποιο βασικό όριο, σε σηµαντικό βαθµό στα αποτελέσµατα της δουλειάς τους. Παντού υπάρχουν διαφάνεια και δηµοσιοποίηση των δραστηριοτήτων των δηµοσίων υπηρεσιών, µε σκοπό την αυτοβελτίωση.
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ολοκλήρωσε, επιτέλους, µια µεγάλη και κρίσιµη σειρά µεταρρυθµίσεων. Έτσι το κράτος δεν ασκεί δραστηριότητες που µπορεί να τις ασκήσει αποτελεσµατικότερα και µε την ίδια ασφάλεια ο ιδιωτικός τοµέας. Η επιχειρηµατικότητα διευκολύνεται και δεν εµποδίζεται. ∆εν υπάρχουν κλειστά επαγγέλµατα και η ευελιξία στην αγορά εργασίας έχει αρχίσει να δίνει αποτελέσµατα. Ενισχύθηκε δηλαδή ο υγιής ανταγωνισµός και βελτιώθηκαν η παραγωγικότητα και η ανταγωνιστικότητα συνολικά της οικονοµίας. Η φορολογία έχει αρχίσει να µειώνεται, οι έλεγχοι στην κίνηση κεφαλαίων δεν υπάρχουν και οι τράπεζες δεν είναι απλά διεκπεραιωτικές, όπως τις είχαµε συνηθίσει όλα τα προηγούµενα χρόνια, αλλά δίνουν πιστώσεις σε νέους επιχειρηµατίες. ∆ηµιουργούνται έτσι νέες δουλειές σε καινοτόµους τοµείς, γεγονός που έχει σπρώξει την ανάπτυξη σε ανέλπιστα υψηλά επίπεδα και την ανεργία σε εξίσου ανέλπιστα χαµηλά επίπεδα. Η Ελλάδα έχει µπει πλέον σε έναν ενάρετο κύκλο. Οι καταθέσεις και οι δυναµικοί νέοι άνθρωποι που είχαν φύγει επιστρέφουν.
ΤΕΛΟΣ, η µεταµνηµονιακή Ελλάδα είναι µια ευνοµούµενη χώρα. Οι πολίτες και διάφορες συλλογικότητες δεν δηµιουργούν εκτεταµένες φθορές σε δηµόσιες και ιδιωτικές περιουσίες, όπως επανειληµµένα συνέβαινε στα µνηµονιακά χρόνια. Οταν, όµως, κάποιοι νιώθουν ότι ο νόµος προσβάλλει τα δικαιώµατά τους, έχουν
δικαίωµα να τον παραβαίνουν τηρώντας, όπως ορίζει ο Τζον Ρολς, τρεις προϋποθέσεις: α) η παραβίαση του νόµου να µην εµπεριέχει βία, β) να γίνεται δηµόσια (δηλαδή χωρίς κουκούλες) και γ) οι παραβάτες να πληρώνουν το τίµηµα της παράβασης.
Πηγή: Real News
