Νάιτζελ Φαράζ: Κατευθείαν από το σχολείο πέρασα την επαγγελματική μου ζωή στις χρηματοπιστωτικές αγορές, ιδιαίτερα σε εμπορεύματα, αλλά ασχολούμαι με πολλά-πολλά διαφορετικά παγκόσμια νομίσματα, και η μετάβασή μου στην πολιτική συνέβη επειδή ένα βράδυ τον Οκτώβριο του 1990, εργαζόμασταν μια μέρα σε ένα ανταλλακτήριο μετάλλων στο Λονδίνο, και ήμασταν στο μπαρ μετά και αναλύαμε πόσο καλά ή άσχημα τα πήγαμε και άκουσα την είδηση ​​ότι μπήκαμε στον μηχανισμό συναλλαγματικών ισοτιμιών.

Συνδυάσαμε τη στερλίνα με ένα καλάθι ευρωπαϊκών νομισμάτων, πολύ αποτελεσματικά με το γερμανικό μάρκο, και όλοι θεώρησαν ότι ήταν μια υπέροχη ιδέα, το CBI την ενέκρινε, αλλά το TUC το ενέκρινε, ο Τύπος το ενέκρινε, όλα τα πολιτικά κόμματα το ενέκριναν, αυτό ήταν, θα είναι θαυμάσιο, και σκέφτηκα, καλά, δεν είμαι τόσο σίγουρος για αυτό, θα είναι μια καταστροφή, και άρχισα να καταλαβαίνω ότι αυτό που πραγματικά συνέβαινε ήταν ότι το βρετανικό κατεστημένο μας μαλάκωνε για να ενταχθούμε σε αυτό που τελικά 10 χρόνια αργότερα έγινε γνωστό ως ευρώ, και αυτό ήταν που με παρακίνησε να ασχοληθώ με την πολιτική.

Τώρα, δόξα τω Θεώ, δεν μπήκαμε στο ευρώ, και νομίζω ότι πρέπει να ευχαριστήσουμε πολύ τον Τζίμι Γκόλντσμιθ και τον Ρούπερτ Μέρντοκ για αυτό. Δεν μπήκαμε στο ευρώ, αλλά φυσικά η υπόλοιπη ήπειρος ή το μεγαλύτερο μέρος της υπόλοιπης ηπείρου προχώρησαν σε αυτό. Σκεφτόμουν από πολύ νωρίς ότι ήταν απίθανο να λειτουργήσει επειδή ήταν ουσιαστικά ένα πολιτικό εγχείρημα και δεν μπορούσα ποτέ να καταλάβω πώς ο βορράς της Ευρώπης και ο νότος της Ευρώπης μπορούσαν να ζήσουν μαζί μέσα σε μια οικονομική και νομισματική ένωση.

Λοιπόν, όπως ξέρετε με το έργο της τύχης και της ελευθερίας στο οποίο εργάζομαι τώρα, συνεργάζομαι με τη South Bank που έχει κορυφαίους ερευνητές και συγγραφείς και ένας από αυτούς είναι ένας συνεργάτης που ονομάζεται Nikolai Hubble, ο οποίος δημιούργησε αυτό το βιβλίο, πώς το ευρώ πεθαίνει. Νικολάι, πείτε μας λίγα λόγια για το ιστορικό σας στις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες.

Nikolai Hubble: Ναι, λοιπόν, όλα ξεκίνησαν με μια υποτροφία από την Goldman Sachs.

Νάιτζελ Φαράζ: Συγγνώμη άκουσα την Goldman Sachs;

Nikolai Hubble: Δυστυχώς το έκανες.

Νάιτζελ Φαράζ: Συγγνώμη θεατή όσο ντροπιαστικό κι αν είναι, αλλά η Goldman Sachs ήταν φυσικά οι αρχιτέκτονες της Ευρώπης που έχει δίκιο με τον Μάριο Ντράγκι να βοηθάει την Ελλάδα.

Nikolai Hubble: και δεν λειτούργησε πολύ καλά για την Ελλάδα, και δεν έγινε. Δεν λειτούργησε πολύ καλά για οποιονδήποτε άλλον, αλλά ευτυχώς μου βγήκε καλά, πραγματικά, επειδή είδα πώς ήταν πραγματικά ο κλάδος των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών στα παρασκήνια στη χειρότερη κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, οπότε μπόρεσα να δω ότι πραγματικά δεν ήταν σε θέση να βοηθήσουν τους πελάτες τους. Αυτό που μπόρεσαν να κάνουν, δουλεύοντας στη Goldman Sachs, ήταν να βοηθήσουν την Goldman Sachs και συνειδητοποίησα ότι δεν μπορώ πραγματικά να πηγαίνω στη δουλειά κάνοντας αυτό κάθε μέρα.

Προσποιούμαι ότι βοηθάω επενδυτές και πελάτες όταν πραγματικά προάω την αποστολή μιας εταιρείας να βγάλει χρήματα και να ανακατευτεί στην πολιτική, αν είστε ειλικρινείς για το γυναικείο σεξ, οπότε παρόλο που είμαι πολύ ευγνώμων που την υποτροφία απέφευγα όλα αυτά και πήγα να γράψω ενημερωτικά δελτία, και ο τρόπος που συνήθως το εξηγώ είναι ότι αντί να δουλεύω για τους τραπεζίτες που προκαλούν οικονομικές κρίσεις, εργάζομαι για εταιρείες ενημερωτικών δελτίων που αποκαλύπτουν πότε πρόκειται να συμβούν, και εξηγήστε γιατί πρόκειται να συμβούν και πείτε στους ανθρώπους πώς να προστατεύσουν τον εαυτό τους.

Νάιτζελ Φαράζ: Θα φτάσουμε σε αυτό, γιατί είναι πολύ ενδιαφέρον, γιατί το να κριτικάρεις το ευρώ, να αμφιβάλλεις αν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει με τη σημερινή του μορφή, μοιάζει με αίρεση. Θυμάμαι το 2016, μια δημόσια συζήτηση για το Brexit. Ήμουν από τη μια πλευρά, η πρώην πρόεδρος Valerie Desander ήταν από την άλλη, και το φιλοξένησε ο θεατής, και μετά έγινε δείπνο στο γραφείο των θεατών, πολύ καλό δείπνο, και ο Andrew Neil ήταν στην καρέκλα και ο Neil ρώτησε την πρώην πρόεδρο μια ερώτηση. Είπε, «τι πιστεύεις πραγματικά, Τζέσικα, ότι η Ελλάδα και η Ιταλία μπορούν να παραμείνουν μέρος του [ευρώ];», και η απάντηση ήταν εξαιρετική. Ήταν θειούχο, καταδικάστηκε απόλυτα, πώς τολμούν οι Βρετανοί να το σχολιάσουν, και γνωρίζω ο ίδιος από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ότι, ξέρετε, δεν επιτρέπεται καμία κριτική σε αυτό το έργο. Ο ισχυρισμός μου ότι όλα αυτά αφορούσαν πολιτική, και πίστευαν ότι αν είχατε μια οικονομική και νομισματική ένωση, η πολιτική ένωση θα ακολουθούσε αναπόφευκτα καθώς η νύχτα ακολουθεί την ημέρα, κάποιοι θα υποστήριζαν τον Nick, ότι με τη συμφωνία πολύ μεγάλων μεταφορών χρημάτων, κατά τη διάρκεια αυτή η πανδημία, εννοώ ότι τα χρήματα δεν έχουν ακόμη μεταφερθεί, αλλά κάποιοι θα υποστήριζαν ότι το ευρώ φέρνει την πολιτική ένωση και την Ευρώπη πιο κοντά.

Nikolai Hubble: Ναι, λοιπόν, το μοντέλο που ακολουθούν για αυτό είναι ότι συνενώνουν τις χώρες σε μια πολιτική, ευρωπαϊκή πολιτική, και αυτό προκαλεί προβλήματα, αλλά το ευρώ και η ΕΕ είναι κατά κάποιο τρόπο μονόδρομη διαδικασία, υπάρχει μόνο ολοένα και μεγαλύτερη ολοκλήρωση· τη στιγμή που αντιμετωπίζετε κρίση, η λύση δεν είναι να αντιστρέψετε την πολιτική, είναι περισσότερη ολοκλήρωση, και αυτή είναι η ιδιοφυΐα του πράγματος, επομένως ειδικά όσον αφορά τη νομισματική ολοκλήρωση, επομένως η έναρξη του ευρώ και του ΜΣΙ πριν από αυτό έχει σχεδιαστεί για να δημιουργήσει μια κρίση, και ακόμη και ο επικεφαλής οικονομολόγος της ΕΚΤ, όταν την πρωτοξεκίνησαν, το κατέστησε πολύ σαφές ότι αυτό δεν θα λειτουργήσει, αλλά οι πολιτικοί το ξεκαθάρισαν, αυτό είναι ένα πολιτικό σχέδιο και το γεγονός ότι δεν θα λειτουργήσει, σίγουρα θα οδηγήσει σε πρόβλημα, αλλά ποια θα είναι η απάντηση; Θα είναι πιο δημοσιονομική ολοκλήρωση, και αυτό έχουμε δει τώρα με τον Covid, αυτή τη συζήτηση για τα ευρωομόλογα, και υπήρξε συμβιβασμός ότι δεν ήταν εντελώς ευρωομόλογα, αλλά βασικά έχετε χρηματοδότηση από τη Βόρεια και τη Νότια Ευρώπη ο ένας τον άλλον, βοηθώντας ο ένας τον άλλον με τρόπους που ειδικά οι Γερμανοί ήταν εγγυημένοι ότι δεν θα συνέβαινε ποτέ, και ήταν πρόθυμοι να εγγραφούν στο ευρώ με αυτήν την εγγύηση, οπότε κάθε φορά που υπάρχει κρίση, ανεξάρτητα από την αιτία, το ευρώ είναι μια από τις πολλές αιτίες, υπάρχει περισσότερη ολοκλήρωση, και αυτή ήταν η ώθηση σε όλη τη διαδρομή.

Νάιτζελ Φαράζ: Τώρα εννοώ ότι πολλοί θα υποστήριζαν ότι η Γερμανία τα πήγε αρκετά καλά από το ευρώ, επειδή, αν είχαν το γερμανικό μάρκο, θα ήταν σε πολύ υψηλότερο επίπεδο από ό,τι είναι στο ευρώ, επειδή σύρεται κάπως προς τα κάτω από τα νότια και από άλλες χώρες, ξεκάθαρα, για τον Νότο οδήγησε πραγματικά σε μερικές πολύ-πολύ τρομερές συνέπειες, αλλά υπάρχει μια πτυχή όλου αυτού, ένα μέρος αυτής της ιστορίας, και είναι περίπλοκο, και είναι δύσκολο να το εξηγήσω, αλλά θέλω να το συζητήσουμε. Λέγεται στόχος 2. Έχω μιλήσει με μερικούς πολύ σημαντικούς γερμανούς πολιτικούς που ουσιαστικά αγνοούν τι είναι ο στόχος 2 και ο στόχος 2, λοιπόν, για μένα ο στόχος 2 σημαίνει ότι ο βοράς και ο νότος της Ευρώπης βρίσκονται σε ένα λουκέτο θανάτου ο ένας με τον άλλον και ο Νικ θα εξηγήσει γιατί!

Nikolai Hubble: Ναι, αυτό είναι το πιο δύσκολο πράγμα να εξηγηθεί. Με όλα αυτά, και ξέρετε ακόμη και μέσα στο ευρωσύστημα, οι ειδικοί διαφωνούν ότι υπήρξε μια τεράστια συζήτηση σχετικά με αυτό, και στην πραγματικότητα οδήγησε σε μια δικαστική υπόθεση στη Γερμανία, όπου κανείς δεν καταλαβαίνει τι είναι ή τι κάνει, ή τι συνέπειες έχει. Αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι ότι όταν έχετε πολλές χώρες σε μια νομισματική ένωση, δεν έχει σημασία αν είναι το ευρώ ή μια διαφορετική ένωση Manchu, έχετε αυτό το πρόβλημα όπου έχουν μια εμπορική ανισορροπία μεταξύ τους, και έτσι έχω χρήματα που ρέουν σε αυτήν την περίπτωση από την Ελλάδα στη Γερμανία, όλη την ώρα, οι Γερμανοί πουλάνε στρατιωτικό εξοπλισμό για παράδειγμα, που το κάνουν σε μεγάλες ποσότητες ελληνικών υποβρυχίων, και έτσι τα χρήματα πετούν από την Ελλάδα στη Γερμανία, αλλά τα χρήματα έχουν για να επιστρέψουν στην Ελλάδα με κάποιο τρόπο, διαφορετικά έχετε αυτήν την ανισορροπία στο ποσό των χρημάτων που δεν μπορείτε να έχετε, βασικά έλλειψη νομίσματος στην Ελλάδα, πρέπει να πάρετε τα χρήματα για να επιστρέψουν ξανά, και ο στόχος 2 είναι το σύστημα που ωθεί τα χρήματα πίσω πάλι. Τώρα όλα αυτά είναι αρκετά ξεκάθαρα, και αυτό έγινε κατανοητό και γνωστό για τον στόχο 2. Ποιο είναι το μεγάλο δράμα, ποια είναι η συνέπεια αυτού; Διότι, αν οι Γερμανοί στέλνουν αυτοκίνητα ή στρατιωτικό εξοπλισμό στην Ελλάδα, και παίρνουν χρήματα σε αντάλλαγμα, αλλά στέλνουν τα χρήματα πίσω, λοιπόν, τι παίρνουν οι Γερμανοί στην πραγματικότητα σε αντάλλαγμα για τα πράγματα που στέλνεις στην Ελλάδα;

Και αυτό που είναι ο στόχος 2, σύμφωνα με ορισμένους ειδικούς, είναι χρέος, οπότε η Ελλάδα χρωστάει στη Γερμανία την αξία των αυτοκινήτων και των υποβρυχίων που πουλήθηκαν, και αυτό δείχνει το γράφημα του στόχου 2 ότι ο στόχος 2 ανισορροπεί, άρα είναι το χρέος που η Ελλάδα χρωστάει στη Γερμανία εξαιτίας αυτών των εμπορικών ανισορροπιών. Το πρόβλημα με αυτό είναι ότι το εμπόριο δεν εξισορροπείται, οπότε συνήθως όταν δύο χώρες συναλλάσσονται, η τάση είναι η εμπορική ανισορροπία να εξισορροπηθεί με την αλλαγή των συναλλαγματικών ισοτιμιών, αυτό δεν συμβαίνει στο ευρώ, το ευρώ είναι το ίδιο μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας, η συναλλαγματική ισοτιμία δεν μπορεί να κινηθεί εξαιτίας αυτού, τα υπόλοιπα του στόχου 2 γίνονται όλο και πιο ανισορροπημένα, έτσι η Γερμανία χρωστάει όλο και περισσότερα χρήματα από χώρες όπως η Ελλάδα και η Ελλάδα οφείλει όλο και περισσότερα χρήματα σε χώρες όπως η Γερμανία, και αυτή η αυξανόμενη ανισορροπία με την πάροδο του χρόνου δημιουργεί βασικά την πίεση, και που περιγράφετε ως το λουκέτο θανάτου που θα προκαλέσει τελικά κρίση στην Ευρώπη, γιατί τίποτα από αυτά δεν έχει σημασία, είναι μια λογιστική εγγραφή, αλλά έχει σημασία αν κάποιος αδικήσει πάνω τους, οπότε ο καλύτερος τρόπος για να τονίσουμε γιατί τελικά έχει σημασία είναι ότι οι Γερμανοί κοιτάζουν αυτό το τεράστιο χρέος που συγκεντρώνει η Ελλάδα, το οποίο είναι άτοκο, κανείς δεν αναγνωρίζει ότι είναι χρέος και αρχίζουν να ανησυχούν γι’ αυτό, γιατί η ελληνική οικονομία χειροτερεύει και χειροτερεύει με την πάροδο του χρόνου, οπότε τελικά αν οι Έλληνες αποφασίσουν να φύγουν, οι Γερμανοί δεν θα πάρουν τίποτα πίσω για όλα αυτά τα υποβρύχια και όλα αυτά τα αυτοκίνητα που πουλήσαμε προς τα νότια, τώρα οι περισσότεροι οικονομολόγοι της ΕΚΤ αναγνώρισαν ότι αυτό που δεν αναγνωρίζουν ακόμη πλήρως είναι ότι δεν πρόκειται μόνο για τα εμπορικά ισοζύγια, αλλά και για τη φυγή κεφαλαίων, που σημαίνει ότι εδώ εμφανίζεται η Ιταλία.

Όταν οι Ιταλοί πανικοβάλλονται για την κατάρρευση του τραπεζικού τους συστήματος, αυτό που κάνουν είναι να στέλνουν τα ευρώ τους στο ασφαλές τραπεζικό σύστημα της Γερμανίας που εμφανίζεται και στον στόχο 2, επειδή είναι μια ροή χρημάτων, σωστά; Έτσι, όταν τα υπόλοιπα του στόχου 2 εκτινάσσονται πραγματικά σε επίπεδα ρεκόρ, αυτό σας λέει ότι οι καταθέτες μεταφέρουν τα χρήματά τους από το ιταλικό τραπεζικό σύστημα στη Γερμανία ή όπου αλλού πηγαίνουν, επομένως είναι επίσης ένα σημάδι τραπεζικού πανικού που ξεσπά. Αυτό συνέβη στην ευρωπαϊκή κρίση δημόσιου χρέους από το 2010 έως το 2012. Γι’ αυτό ο στόχος 2 ήταν τόσο σημαντικός τότε, γιατί ήταν σαν να ήταν βασικά σαν να παρακολουθείτε τη φυγή κεφαλαίων στον καθρέφτη, ώστε να μπορείτε να δείτε αυτή την κρίση να ξεδιπλώνεται και ο στόχος 2 σας λέει τι συμβαίνει πίσω σας, και το μετρά, και είναι ακριβώς μετρημένο.

Νάιτζελ Φαράζ: Λοιπόν, όπως λέω, χαίρομαι που μιλήσατε για αυτό. Ξέρω, αν δεν είσαι οικονομολόγος, είναι δύσκολο να βρεις το κεφάλι σου, αλλά υπάρχει ένα τεράστιο πρόβλημα εδώ, ακόμα και οι οικονομολόγοι δεν το καταλαβαίνουν. Λοιπόν, νομίζω ότι αυτό είναι μάλλον αλήθεια όλη την ώρα, τώρα για την Ελλάδα μιλήσαμε, για την Ελλάδα τώρα θυμάμαι τις εκλογές, θυμάμαι τον Τσίπρα να εκλέγεται. Θυμάμαι τον Βαρουφάκη να περπατάει στην downing street με ένα δερμάτινο τζάκετ γαϊδούρας. Σκέφτηκα ότι αυτά τα αγόρια είναι η πραγματική συμφωνία, και μετά η Κύπρος πήγε στις Βρυξέλλες, συναντήθηκε με την Επιτροπή, συναντήθηκε με το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και καθόμουν στην πρώτη σειρά όταν μπήκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για να δώσει μια ομιλία, και εγώ έβλεπα κοιτάζοντας τα μάτια του, ήταν ένας χτυπημένος, όλα όσα είχε υποσχεθεί στον ελληνικό λαό ξεκάθαρα δεν επρόκειτο να τα εκπληρώσει. Με τι τον απείλησαν, απλά δεν ξέρω, αλλά όπως το καταλαβαίνω, εννοώ ότι η ελληνική οικονομία έχει πέσει κατά 25 με 30 τοις εκατό κατά τη διάρκεια σχεδόν διπλάσιου ποσοστού της ύφεσης στη δεκαετία του ’30, αλλά φαίνεται για μένα ότι οι Έλληνες μόλις τα παράτησαν, ναι;

Nikolai Hubble: Το έκαναν, το έκαναν ουσιαστικά, και είναι ένα πολύ παρόμοιο μοντέλο με αυτό που συμβαίνει τώρα με τις διαπραγματεύσεις για το Brexit, όπου οι Ευρωπαίοι βασικά απλώς σταματούν γνωρίζοντας ότι η άλλη πλευρά έχει πρόβλημα, αλλά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν έχει πραγματικά καμία πολιτική πίεση από οποιοδήποτε εκλογικό σώμα, ώστε να μπορούν να πάνε στο συρματόσχοινο, ενώ γνωρίζετε δύο άτομα πολύ μακριά, επειδή ανησυχούμε για το εκλογικό σώμα, είναι πολιτικά υπόλογοι στους λαούς τους, και ξένους και τα καταστήματα και δεν έχουν χρήματα σε μετρητά όρους, και όλα αυτά, αλλά δείτε το θέμα είναι αυτό, ότι ξέρετε ότι έχετε περιγράψει σε αυτό το βιβλίο πώς πεθαίνει το ευρώ, τα ελαττώματα του έργου από την αρχή, τα τεράστια προβλήματα που στοχεύουν στο 2 και άλλα μέτρα μας δείχνουν ότι υπάρχουμε μέσα στο γεγονός ότι ο Νότος και ο Βορράς απλώς δεν μπορούν να ζήσουν μαζί στο ίδιο νόμισμα και την ίδια οικονομική και νομισματική ένωση.

Νάιτζελ Φαράζ: Τα καταλαβαίνω όλα αυτά, αλλά το θέμα εδώ είναι ότι εάν οι χώρες απλώς εγκαταλείψουν, εάν η πολιτική αντίθεση στο σχέδιο σταματήσει, τότε το ευρώ δεν πεθαίνει, και όπως λέω, έχω παρακολουθήσει απίστευτα προσεκτικά την ελληνική πολιτική και φαίνεται κατά τη γνώμη μου, οι Έλληνες απλώς παρακολουθούν τη χώρα τους να γίνεται τριτοκοσμικό έθνος, και κάθε πνεύμα αντιπολίτευσης φαίνεται να έχει κοπεί από μέσα τους. Αλλά η θέση σε αυτό το βιβλίο είναι ότι οι Ιταλοί είναι διαφορετικοί!

Nikolai Hubble: Σωστά, είναι αρκετά μεγάλοι, και είναι λίγο πιο επικίνδυνοι πολιτικά, και έχουν ήδη ηγέτες που είναι σε θέσεις εξουσίας, που είναι πρόθυμοι να ωθήσουν την ΕΕ νομίζω πολύ πιο μακριά από τους Έλληνες, βασικά όπως εγώ θα περιέγραφα ότι παίζουν ρώσικη ρουλέτα, αλλά γεμίζουν όλο και περισσότερες σφαίρες στο όπλο με την πάροδο του χρόνου, και βασικά λένε στην ΕΕ, είτε αρχίζετε να μας επιτρέπετε να συμπεριφερόμαστε σαν Ιταλοί στον προϋπολογισμό είτε φεύγουμε, και το μεγάλο σας έργο καταρρέει εξαιτίας αυτού, έτσι έχουν πολύ περισσότερη διαπραγματευτική δύναμη για να το κάνουν αυτό.

Η ανησυχία είναι τι σημαίνει αυτό για τους Βρετανούς που ανησυχούν για τις τραπεζικές κρίσεις και είδαν τι έκανε το 2010, το 2012 στο χρηματιστήριο του Ηνωμένου Βασιλείου, στις συντάξεις τους και στις βρετανικές τράπεζες, και έτσι γνωρίζουμε ότι ο κίνδυνος είναι τεράστιος, οπότε αν οι Ιταλοί, ακόμη και αν είναι πρόθυμοι να ωθήσουν το θέμα αρκετά μακριά, αυτό αρκεί για να προκαλέσει κρίση, και αυτό είδαμε στα τέλη του 2018, όταν οι διαπραγματεύσεις για τον προϋπολογισμό οδήγησαν σε τεράστια κραχ στο χρηματιστήριο, νομίζω ότι ήταν η χειρότερη περίοδος από το 2008, όσον αφορά την αξία που έχασε το χρηματιστήριο, επομένως αυτός ο κίνδυνος της ιταλικής πολιτικής να οδηγήσει σε άλλη μια μεγάλη αντιπαράθεση με την ΕΕ μπορεί πραγματικά να βλάψει τους ανθρώπους που ζουν στο Ηνωμένο Βασίλειο που δεν συνειδητοποιούν τίποτα από όλα αυτά και πιστεύουν ότι «εμείς δραπετεύσαμε λόγω του Brexit», οπότε η πολιτική βούληση στην Ιταλία, βλέπετε, ως διαφορετική από αυτήν στην Ελλάδα, είναι μεγαλύτερη χώρα, νομίζω ότι δεν είχαν ανάπτυξη εδώ και χρόνια, αυτό είναι σωστό, έτσι ένα από τα μοναδικά πράγματα σχετικά με την Ιταλία είναι ότι άλλα έθνη είδαν είτε μια μεγάλη άνθηση και μετά μια κατάρρευση ή το κέρδος της Γερμανίας υπέφερε πραγματικά πολύ άσχημα κάτω από το ευρώ τα πρώτα χρόνια, και στη συνέχεια είχε μια μεγάλη άνθηση μετά την οικονομική κρίση, οπότε ορισμένες χώρες όπως η Ιρλανδία είχαν τόσο μεγάλο, υποθέτω ότι υπάρχει ένα χάος από την άνθηση των τιμών των κατοικιών, και μια μεγάλη αποτυχία, και άλλες χώρες ξέρετε τώρα ότι επωφελούνται από το ευρώ, ενώ υπέφεραν πριν από αυτό, αλλά η Ιταλία απλώς υπέφερε συνεχώς, δεν είχαν ποτέ τη μεγάλη άνθηση, απλώς αγωνίστηκαν όλο αυτό το διάστημα, έτσι αυτό επέτρεψε μια πολύ ισχυρότερη βάση ευρωσκεπτικισμού στη χώρα να οικοδομηθεί αργά με την πάροδο του χρόνου, και αν η πολιτική πίεση υπάρχει για να υπάρξει πλήρης χαλάρωση των κανόνων της ευρωζώνης, οι Γερμανοί προφανώς δεν μπορούν πραγματικά να το επιτρέψουν να συμβεί, οπότε βασικά ζητείται από τους Γερμανούς να πληρώσουν για τους Ιταλούς που παραβαίνουν τους κανόνες και ο λόγος που οι Γερμανοί δεν θα είναι πρόθυμοι να το κάνουν αυτό είναι επειδή η περίοδος στην οποία αναφέρθηκα πριν από ένα δευτερόλεπτο, όπου η Γερμανία υπέφερε κάτω από το ευρώ για πολύ καιρό, οι Γερμανοί τηρούσαν τους κανόνες τότε, οπότε αν οι Γερμανοί λένε, «καλά περάσαμε από τη λιτότητα που ξέρετε ότι τώρα κηρύττουμε ότι πρέπει να περάσουν οι Ιταλοί», γιατί δεν μπορούν να το κάνουν, και αν η ΕΕ αρχίζει να τάσσεται με τους Ιταλούς, τότε οι Γερμανοί θα αρχίσουν να τραβούν την πρίζα και είναι αρκετά ενδιαφέρον, όπως εξήγησα στο βιβλίο, ένας από τους τρόπους με τους οποίους οι Γερμανοί μπορούν να αντεπιτεθούν είναι μέσω του συστήματος στόχος 2, ώστε να μπορούν να αποφασίσουν να βάλουν ανώτατο όριο, είναι πρόθυμοι να δανείσουν μέσω του στόχου 2 και νομίζω ότι αυτός είναι ένας από τους τρόπους με τους οποίους όλα αυτά θα μπορούσαν να εκραγούν εάν η ΕΕ αρχίσει να τάσσεται με τους Ιταλούς αντί με τους Γερμανούς.

Νάιτζελ Φαράζ: Πότε γίνονται όλα, εννοώ ότι ξέρω ότι αυτή είναι πάντα η πιο δύσκολη ερώτηση που μπορεί να κάνει κανείς, και συχνά μου έχουν κάνει μια παρόμοια ερώτηση, είπα, αλλά νομίζω ότι αν ήξερα την απάντηση θα ήμουν κάτω στο la Brooks και δεν σου μιλάω, νιώθεις τον εαυτό σου για το χρονικό πλαίσιο αυτού;

Nikolai Hubble: Είναι δύσκολο λόγω των πολλών διαφορετικών τρόπων που θα μπορούσε να εξελιχθεί, οπότε αν, για παράδειγμα, η ΕΕ αρχίσει να τάσσεται με την Ιταλία και οι Γερμανοί υποχρεωθούν να δράσουν, αυτό θα πάρει πολύ χρόνο αν περιμένουμε να αλλάξει η ιταλική πολιτική· τότε είναι ο ιταλικός εκλογικός κύκλος που έχει μεγαλύτερη σημασία, οπότε επειδή πιστεύω ότι υπάρχουν έξι τρόποι με τους οποίους επισημαίνω πώς θα μπορούσε να εξελιχθεί ο χρόνος, είναι απίστευτα δύσκολος, η προσδοκία μου υποθέτω ότι και ο Covid έχει δείξει ότι είναι αρκετά δύσκολο να καταλάβω αυτά τα πράγματα, η προσδοκία είναι ότι τον επόμενο χρόνο, καθώς ο Covid αρχίζει να διευθετείται και οι άνθρωποι αρχίζουν να συνειδητοποιούν τι ζημιά έχει κάνει ο Covid, ολόκληρο το έργο του ευρώ θα τεθεί υπό αμφισβήτηση από όλα τα έθνη, γιατί βασικά δεν θέλουν να κολλήσουν με ένα ευρώ που αποτιμάται τη γερμανική οικονομία, θέλουν μια οικονομική ανάκαμψη και ένας από τους λίγους τρόπους με τους οποίους μπορούν να επιτύχουν οικονομική ανάκαμψη είναι να εγκαταλείψουν το ευρώ και να πάρουν πίσω τη δική τους συναλλαγματική ισοτιμία.

Νάιτζελ Φαράζ: Λοιπόν, είναι μια συναρπαστική διατριβή, είναι πολύ πρέπει να σας πω πολύ-πολύ καλά επιχειρηματολογημένη. Δεν το λέω μόνο επειδή συμφωνώ με αυτό, αλλά είναι καλά επιχειρηματολογημένο, και εάν και πότε και πότε νομίζω ότι θα συμβεί αυτή η τεράστια κρίση του ευρώ, θα δούμε κάποιους οικονομικούς κλυδωνισμούς, ιδιαίτερα εντός της Ευρώπης, εντός των ευρωπαϊκών τραπεζών και στις χρηματιστηριακές αγορές που θα αντηχούν πραγματικά σε ολόκληρο τον κόσμο, είναι κάτι που πρέπει να καταλάβετε, είναι ένας κίνδυνος που πρέπει να γνωρίζετε, δεν πρόκειται να συμβεί την επόμενη Πέμπτη, αλλά θα συμβεί κάποια στιγμή πριν από πολύ καιρό, αν σας ενδιαφέρει αυτό που συζητήσαμε σε αυτήν τη συνέντευξη, εάν σας ενδιαφέρει να αποκτήσετε αυτό το βιβλίο κάντε κλικ στον σύνδεσμο.