Ιθάκη – Νεώριο Σύρου – Συνεδρίαση Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ: Τρεις ομιλίες του Αλέξη Τσίπρα μετά την ολοκλήρωση του 3^ου Μνημονίου, τρεις ευκαιρίες να δώσει ένα νέο δείγμα γραφής ο Πρωθυπουργός. Αποτέλεσμα μηδενικό, απογοητευτικό. Τίποτα δεν αλλάζει στα μυαλά της ηγετικής ομάδας ενός Κόμματος που αφού « έπαιξε για επτά μήνες » φόρτωσε την Οικονομία 100 δις. ευρώ, έφερε ένα 3^ο Μημόνιο που δεν χρειαζόταν, τσάκισε την μεσαία τάξη με τρομακτική υπερφορολόγηση, μας έκανε να συνηθίσουμε τα capital controls. Tίποτα δεν αλλάζει στην ηγετική ενός δήθεν αριστερού Κόμματος , ενός λαικίστικου μορφώματος ουσιαστικά με στοιχεία νεοσταλινισμού και τυχοδιωκτισμού, που πανηγυρίζει για την « νέα εποχή», συνεχίζει να πορεύεται με ψέματα, θράσος, διχαστική στόχευση. Οι ομιλίες περισσότερο θα μπορούσαν να χαραακτηριστούν σαν ομιλίες επιστροφής στο παρελθόν παρά αλλαγής για να αντιμετωπίσει το μέλλον.

Ο τόπος έχει ανάγκη από αλήθεια και η κοινωνία από πυξίδα και ο Αλέξης Τσίπρας πανικόβλητος μας μιλάει για νέα πορεία και άλλα πολλά μέσα σε ένα ωκεανό κενολογίας, σπαταλώντας πολύτιμο χρόνο για την χώρα. Συνεχίζει να μιλάει για έξοδο από τα Μνημόνια και παριστάνει ότι ξεχνάει πως μας έχει βάλει σε ένα διαρκές Μνημόνιο. Τι είναι τα 5,5 δις. ευρώ μέτρα που έχει δεσμευτεί να επιβάλει; Τι είναι τα θηριώδη υπερπλεονάσματα που έχει δεσμευτεί μέχρι το 2060; Τι είναι το Υπερταμείο για 99 χρόνια; Τι είναι η συνεχής επιτροπεία που έχει δεχτεί; Ο Αλέξης Τσίπρας αμετανόητος παίζει πάλι το ίδιο έργο. Μόνο που αυτό που χαρακτήριζε κίνδυνο το 2015, τώρα το εμφανίζει επίτευγμα και μάλιστα της Αριστεράς! Πολιτικός εμποράκος, μεταπράτης ψεύτικων ελπίδων, επικίνδυνος λαικιστής, δείχνει ικανός να κάνει και να πει τα πάντα. Το προμελετημένο έγκλημα του 2015 επανέρχεται ως κίνδυνος.

Ο τόπος έχει ανάγκη από ενότητα, αλήθεια,αξιοπρέπεια, σκληρή δουλιά για να προχωρήσει μπροστά, για να υπάρξει Ανάπτυξη, αντιστροφή της πορείας παρακμής , της φυγής των νέων στο εξωτερικό, την συγκρότηση ενός αποτελεσματικού Κράτους που θα στηρίζεται σε ισχυρούς, ανεξάρτητους θεσμούς, για να αντιμετωπιστεί το δημογραφικό πρόβλημα.Η απάντηση του Αλέξη Τσίπρα ; Απάντηση κομματάρχη που προσπαθεί να σώσει ότι σώζεται, που σπέρνει τον διχασμό, την μισαλλοδοξία, που πολώνει το πολιτικό κλίμα, που χαρακτηρίζει όσους είναι απέναντί του  ως ακροδεξιούς, ως παράγοντες που δεν θέλουν το καλό της χώρας. Επικίνδυνη απάντηση που φτάνει στο σημείο να τονίζει ότι « δεν πρόκειται να αφήσουμε την Ιθάκη στα χέρια τους» ! Τι ήθελε να πει άραγε ο ποιητής; Απάντηση που προιδεάζει ότι θα ζήσουμε απίστευτα στιγμιότυπα, επιθέσεις στην πορεία προς τις εκλογές.Κρίμα για την χώρα.Γιατί ανάμεσα στα άλλα, η περίοδος 2019-2010 είναι η περίοδος που θα κριθεί αν μπει μπροστά ο μηχανισμός ανάπτυξης, ξένων επενδύσεων πραγματικής ικανότητας για δανεισμό, οικονομικής-πολιτικής-πολιτισμικής- μορφωτικής ανόρθωσης και δεν μπορεί να αναλωθεί από τα ψέματα,την πόλωση, τον διχασμό που επιδιώκει ο Αλέξης Τσίπρας και οι συγκυβερνώντες του, οι υποστηριχτές του για να μην χάσουν την εξουσία.

Ο τόπος χρειάζεται νέο πολιτικό πολιτισμό, νέο ήθος και ο Αλέξης Τσίπρας διδάσκει παχυδερμία, ανηθικότητα, ρηχότητα. Τρεις ομιλίες και ο Πρωθυπουργός της χώρας δεν βρήκε μια φράση για να ζητήσει συγγνώμη για την τραγωδία στο Μάτι, για την ανικανότητα και διάλυση που επέδειξε ο Κρατικός Μηχανισμός και την ανικανότητα της δήθεν αριστερής Κυβέρνησής του.Τρεις ομιλίες και δεν βρήκε τον τρόπο να δείξει σεβασμό στους περίπου 100 νεκρούς, ακόμα και όταν αποκαλυπτόταν ότι εκείνη η θλιβερή εικόνα της σύσκεψης της Δευτέρας της καταστροφής όπου εμφανιζόταν να αγνοεί και να συντονίζει, ενώ όλοι οι παρευρισκόμενοι θεατρίνοι ήξεραν ότι υπήρχαν ήδη νεκροί, πολλοί νεκροί! Τι απανθρωπιά και πόσο άνθρωπος της σκοπιμότητας και του ωφελιμισμού πρέπει να είσαι για να επιδεικνύεις τέτοια συμπεριφορά.

Τρεις ομιλίες και το σκηνικό σαφές. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας επιστρέφουν στο παρελθόν με τα φόντα πια κυνικών εξουσιαστών. Ασφαλώς πλανώνται. Νομίζουν ότι μπορεί να έχουν πει χιλιάδες ψέματα και σαν αντιπολίτευση και σαν Κυβέρνηση και ότι οι πολίτες είναι λωτοφάγοι. Θεωρούν ότι τίναξαν την μπάνκα στον αερα, ότι υποθήκευσαν το μέλλον της χώρας  και η κοινωνία έχει μαζική αμνησία ή πάσχει από σύνδρομο της Στοκχόλμης. Θα βρεθούν προ απροόπτων. Και για την πολιτική, τον χαρακτήρα , την ψευδολογία, την συνεχή κοροιδία τους αλλά και για την αλλαζονία τους.Αυτή ποτέ δεν συγχωρείται. Ας το θυμουνται τα δήθεν ικανά επικοινωνιακά επιτελεία του Μαξίμου.

Η νέα περίοδος δημιουργεί την ανάγκη ενός σοβαρού, καθολικού, πολιτικού και κοινωνικού διαλόγου για την αποτίμηση των μέχρι τώρα πρακτικών της χώρας.  Κυρίως, όμως, για την εκπόνηση ενός συνεκτικού Εθνικού Σχεδίου Παραγωγικής Ανασυγκρότησης.

Υπάρχουν δυνατότητες να μην παραμείνουμε σε διαρκή στασιμότητα, εφόσον φυσικά η κοινωνία και το πολιτικό σύστημα αποφασίσουν να αντιμετωπίσουν τις αιτίες της κρίσης. Την έξαρση των συντεχνιακών πρακτικών. Τις διαδεδομένες πελατειακές σχέσεις. Την αδιαφάνεια. Την ικανοποίηση κάθε αιτήματος όσων είχαν τη δύναμη να πιέσουν. Την ανοχή στην ανομία.

Οι συνθήκες αυτές έχουν οδηγήσει σε μια χώρα που δεν παράγει, παρά ελάχιστα. Είχαν ως αποτέλεσμα την εξάρτηση της από τα δανεικά, όχι μόνο τα τελευταία χρόνια, αλλά εδώ και πολλές δεκαετίας. Είναι γνωστό δε ότι πολλά από τα παλιά και «φτηνά» τότε δανεικά, αντί να χρησιμοποιηθούν για παραγωγικές δραστηριότητες, διοχετεύθηκαν στην άκρατη κατανάλωση.

Μόνο με ριζική αλλαγή παραγωγικού μοντέλου, ώστε να ξοδεύουμε λιγότερα από όσα παράγουμε, να βελτιώσουμε την ανταγωνιστικότητα μας και να προσελκύσουμε κεφάλαια για επενδύσεις, θα απαλλαγούμε από τις εξαρτήσεις των δανεικών. Κάτι τέτοιο προϋποθέτει μεγάλες αλλαγές, βαθιές τομές και τολμηρές μεταρρυθμίσεις στην Δημόσια Διοίκηση, την Οικονομία και το κοινωνικό κράτος. Χωρίς φοβίες για νεωτερισμούς, καινοτομίες και εκσυγχρονισμό.  Με στόχο την ανακατανομή πόρων, εξουσιών και ανθρώπινου δυναμικού. Και την παραμονή μας στον «σκληρό πυρήνα» της ευρωπαϊκής ενοποίησης, ανοιχτοί στις σύγχρονες προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης.

Δεν είναι εύκολο. Όλα αυτά μπορούν να γίνουν δίχως μείζονα επιβάρυνση των αδυνάμων, ως ένα βαθμό. Απαιτούν πρωτίστως αλλαγή συνηθειών, συστράτευση και ευρείες συναινέσεις. Είναι ο μοναδικός δρόμος. Διότι ο κίνδυνος να ξαναβρεθούμε μπροστά στην δραματική πραγματικότητα, που αποφύγαμε το 2010 με επώδυνες αλλά αναγκαίες αποφάσεις, είναι παρών. Αυτή τη φορά θα είμαστε μόνοι μας, χωρίς την έξωθεν βοήθεια. Πρέπει πάση θυσία να αποφύγουμε μια κατηφόρα, μπροστά στο τέλος της οποίας η σημερινή δύσκολη κατάσταση θα μοιάζει παράδεισος.

Η αλήθεια είναι ότι διαβάζω πάντα τα άρθρα της Αγγελκής Σπανού την οποία και εκτιμώ. Έτσι διάβασα και ένα ακατανόητο άρθρο της με τον τίτλο « Οι αντιΣΥΡΙΖΑ φίλοι μου» και ξαφνιάστηκα. Το άρθρο αναφέρεται στο « παράδοξο» ότι προοδευτικοί ψηφοφόροι προσανατολίζονται να ψηφίσουν Ν.Δ στις επόμενες εκλογές, τάση που βαφτίζεται κοινωνικό φαινόμενο(;).

Τι ακριβώς δεν καταλαβαίνει η κυρία Σπανού;  Το 80%-85% απορρίπτει αυτή την Κυβέρνηση σύμφωνα με την πλειοψηφία των ερευνών. Μιλάμε για ένα μεγάλο λαικό ποτάμι που θα εκφραστεί καταλυτικά. Σημειώνω, ότι οι έρευνες είχαν προηγηθεί της τραγωδίας στο Μάτι, όπου στην επιφάνεια ήρθε όλη η διάλυση του κρατικού μηχανισμού αυτών των ετών, όπως και ο κυνισμός, η λατρεία της προπαγάνδας, η ψευδολογία και η προσπάθεια αποφυγής ευθυνών από τα κυβερνητικά στελέχη.

Δεν υπάρχει επομένως τίποτα το περίεργο στο γεγονός που αναφέρει. Θα σημείωνα δε, ότι είναι αρκετά προσβλητικό να εμφανίζονται περίπου ως απολίτικοι, τυφλωμένοι από μίσος για το ΣΥΡΙΖΑ ,αποιδεολογικοποιημένοι όσοι δηλώνουν ότι ενώ αυτοκαθορίζονται ως προοδευτικοί θα ψηφίσουν Ν.Δ. Όταν δημιουργούνται συνθήκες όπου έρχεται ένα διαρκώς ογκούμενο πολιτικό τσουνάμι, τότε τμήματα του πληθυσμού εκφράζονται με τον πιο διαφορετικό τρόπο για να λυθεί το μείζον πολιτικό θέμα της στιγμής.Τώρα το μείζον πολιτικό θέμα της στιγμής είναι η στρατηγική ήττα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και σ΄αυτό συμφωνούν όλα τα κόμματα. Το ΚΙΝΑΛ για παράδειγμα ανέβηκε δημοσκοπικά, όταν έβαλε θέμα εκλογών, μίλησε για στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ και άφησε κατά μέρους τις περίεργες θεωρίες περί ίσων αποστάσεων που θόλωνε το στίγμα του. Έτσι, κοινωνικά στρώματα θα προσανατολιστούν προς την Ν.Δ που έχει και την δυναμική του νικητή, άλλα προς το ΚΙΝΑΛ και άλλα προς άλλες κατευθύνσεις.

Το πραγματικό ερώτημα που θα έπρεπε να τίθεται είναι άλλο και θα ήθελα να γνωρίζω σ΄αυτό την άποψη της αρθρογράφου:

Μήπως αδικαιολόγητα δημιουργείται αυτό το ρεύμα, ενώ στην διακυβέρνηση της χώρας έχουμε μια αριστερή , θεάρεστη Κυβέρνηση που ενώ έχει κάνει τόσα πολλά και καλά, έχουν βαλθεί κάποιοι να την ρίξουν; Θα με ενδιέφερε να γνωρίζω αν συμφωνεί μ΄αυτές τις παραδοχές. Αν θεωρεί ότι ισχύουν ή όχι.

Επιγραμματικά :

–          Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν είναι κανένα αριστερό κόμμα. Είναι ένα καθεστωτικό μόρφωμα που ανεβασμένο στο κύμα του λαικισμού, του εθνικολαικισμού και του ψέμματος πήρε την εξουσία, έπαιξε με τις τύχες της χώρας, την έφερε στο χείλος του γκρεμού, την χρέωσε τουλάχιστον 100 δις. ευρώ και ένα 3^ο Μνημόνιο. Αυτά και άλλα πολλά θα πληρώνει η ελληνική κοινωνία για πολλά χρόνια με φόρους, μειώσεις παραπέρα συντάξεων, υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας, υψηλά επιτόκια.

–          Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ οδήγησε σε παραπέρα φτωχοποίηση, κλείσιμο επιχειρήσεων, στην νεολαία των 400-500 ευρώ, στην παραπέρα μαζικοποίηση της εξόδου από την χώρα σπουδαγμένων νέων, στο τέλμα.

–          Στο ρεύμα που την έφερε στην εξουσία θα έβλεπε κανείς αριστερούς, κεντροαριστερούς , εξαρχειώτες, μα και δεξιούς και ακροδεξιούς. Η συμμαχία με τον Π.Καμένο και όλα τα κατακάθια του παλιού πολιτικού συστήματος δημιούργησε ένα πολιτικό έκτρωμα δίχως αρχές, πρόγραμμα, σχέδιο, μα και χωρίς ηθική.

–          Η ποινικοποίηση συγγενικών προσώπων στελεχών της Αντιπολίτευσης μέσω ενός αλλόκοτου δημοσιογραφικού παρακράτους που καταδικάζεται σταθερά από τα δικαστήρια δείχνει την ανηθικότητα, την ωμότητα των επιλογών της « δρακογενιάς». Οι συμπεριφορές Πολάκη, Αυλωνίτου, Σπίρτζη, Τζανακόπουλου δείχνουν το ήθος και ύφος μιας Κυβέρνησης που κάνει τα κόκκαλα των αριστερών αγωνιστών της χώρας να τρίζουν. Οι φραστικοί προπηλακισμοί, η σκανδαλολογία, οι απειλές, η ενοχοποίηση χωρίς αποδείξεις  δείχνουν μια βαθύτερη αντιδημοκρατικότητα που συμπυκνώνεται σ΄αυτό που ο Α.Τσίπρας και όχι κάποιο στέλεχος της Αντιπολίτευσης είπε : « Ή αυτοί ή εμείς ». Νομίζω πως πρόκειται για μνημείο διχαστικού λόγου και δεν θεωρώ πως κάνω λάθος.

–          Η προσπάθεια ελέγχου της Δικαιοσύνης, οι παρεμβάσεις στα Μ.Μ.Ε, ο πόλεμος κατά MEGA και ΣΚΑΙ παλιότερα και τώρα κατά του ΣΚΑΙ , η επιστροφή στις χειρότερες στιγμές του πελατειακού κράτους δείχνουν αντιδημοκρατικότητα, ροπή προς τον ολοκληρωτισμό και προσπάθεια άλωσης του Κράτους για την δημιουργία ουσιαστικά Κόμματος- Κράτους.

Αυτά δεν νομίζω ότι συνιστούν Αριστερά ή Κεντροαριστερά. Συνιστούν απλά ένα αποιδεολογικοποιημένο μηχανισμό εξουσίας που δείχνει ικανός να κάνει τα πάντα για να επιβιώσει. Αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά έχουν απομονώσει πολιτικά και κοινωνικά τον ΣΥΡΙΖΑ και τροφοδοτούν το ρεύμα « ΦΥΓΕΤΕ», το ρεύμα απαλλαγής.

Είναι τόσο απλό. Τι δεν καταλαβαίνει από αυτά η κυρία Σπανού; Για ποιο πράγμα ανησυχεί ακριβώς;

 Μ΄αυτά στην σκέψη τους θα ψηφίσουν οι πολίτες όποτε και αν γίνουν εκλογές και ασφαλώς δεν τους ενδιαφέρει καθόλου αν θα διασφαλιστεί το μέλλον του Α.Τσίπρα. Χωρίς φανατισμό και χωρίς να απολαμβάνουν δήθεν ακρότητες, όπως ισχυρίζεται στο άρθρο της. Τα ζήσαμε όλα αυτά τα χρόνια και είδαμε στην Αντιπολίτευση τον ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα. Είδαμε ποιοι φέρθηκαν σαν ακροδεξιοί τραμπούκοι και ποιοι έκαναν αντιπολίτευση με μέτρο. Υπάρχει όμως  έτσι κι αλλιώς και Κεντροδεξιά και Κεντροαριστερά ( άνευ ΣΥΡΙΖΑ ασφαλώς )  στη χώρα και όλοι μπορούν να εκφραστούν αναδιατάσσοντας το πολιτικό σκηνικό εκ βάθρων αν χρειαστεί.

Απ΄ότι φαίνεται, προς τα εκεί πάμε. Στον δε ΣΥΡΙΖΑ καλό θα είναι να δουν την ήττα που διαφαίνεται βαρειά, ως ευκαιρία περισυλλογής,επανακαθορισμού, με κάποιες εκ των δυνάμεών του να μπορούν να συμβάλουν ίσως στην διεύρυνση μιας Κεντροαριστεράς που θα πρέπει να ξεπλύνει και τα λάθη του παρελθόντος και τα ατοπήματα και τον τυχοδιωκτισμό των τελευταίων τρισήμισυ χρόνων.Μέχρι τότε οι πολίτες θα αυτενεργήσουν.Στις Δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα.