Μέρες πριν, ετοιμάζεις τη βαλίτσα με όλα αυτά που θα σου φανούν χρήσιμα στις γιορτές. Να φροντίσεις το ρούχο για το βράδυ της Ανάστασης. Το μαλλί να αντέξει όλες εκείνες τις μέρες που θα παραμείνεις στο χωριό. Μα βέβαια, το πιο σημαντικό, είναι το νύχι. Πως θα γίνει, γυναίκα πράμα και να μην έχεις τακτοποιήσει το θέμα των άκρων; Είναι εκείνο το σημείο, που πολλά μάτια το συναντάνε. Πρέπει να είσαι κομψή, να στέκεις «λαμπάδα» δίπλα στο σύντροφο.
Ο σύντροφος δε, θα πρέπει να έχει ελέγξει τα απαραίτητα για το ταξίδι. Το σέρβις του αυτοκινήτου, τα λάστιχα, η κάρτα καυσαερίων, αν έχει περάσει από ΚΤΕΟ. Ακριβώς, τα πάντα που θα συντελούν σε ένα ασφαλές ταξίδι για να απολαύσετε εκείνη την ημέρα. Από νωρίς, θα έχει γεμίσει το ντεπόζιτο, θα έχει βάλει νερό στους υαλοκαθαριστήρες, αν είναι και απαραίτητο θα τους έχει ήδη αλλάξει. Θα έχει γεμίσει το πορτμπαγκάζ με βαλίτσες για ένα μήνα και ας πρόκειται για τρεις μέρες μόνο. Σχοινιά, δεξιά και αριστερά θα δείχνουν πως το αυτοκίνητο είναι για μια μακρινή βόλτα και όχι για τη γνωστή έξοδο Σαββάτου.
Ξημερώνει η μέρα της φυγής κι οι ώρες στο γραφείο δεν περνάνε. Βασανιστικά και άκρως νωχελικά, οι καθιερωμένες εργασίες γίνονται. Το μυαλό, είναι ήδη στο δρόμο, στη στιγμή που το αεράκι θα σε ταξιδεύει σε εκείνο το μέρος που για σένα είναι «γαλήνη». Μετράς τις ώρες, χασκογελάς με τον συνάδελφο και φυσικά ο καθένας μοιράζεται τις δικές του ιστορίες για τα έθιμα από τον δικό του τόπο. Νοητά, είσαι ήδη δίπλα στο «αρνί» και το μόνο που σου λείπει εκ των πραγμάτων να πιάσεις τη σούβλα να ρίξεις μια γύρα. Ξυπνάς, από το όνειρο που δεν μπορείς να αντισταθείς και συνειδητοποιείς ότι μόλις πέρασε μισή ώρα. Σε εκείνες τις περιπτώσεις, που τα λεπτά περνάνε με δυσκολία έρχονται και τα απρόοπτα. Ένα τηλέφωνο, ένα γεγονός που χρήζει ανάγκη να διεκπεραιωθεί εκείνη τη στιγμή, τείνει να σε κάνει να χάσεις στιγμές από το ταξίδι σου. Ο σύντροφός, έχει πλέον φτάσει και περιμένει από κάτω από τη δουλεία να συνταξιδέψετε μαζί. Με κοφτά και αγχωμένα λόγια, ζητάς παράταση. Απορείς, πως μπορεί μια τέτοια κατάσταση να συμβεί σε σένα. Η συνάδελφος να λείπει, ο συνεργάτης επίσης και εσύ να κάνεις «κουπί».
Τίποτα δεν μένει έτσι, για όλα υπάρχουν λύσεις ακόμα και για τα αναπάντεχα. Φυσικά, έστω και την τελευταία στιγμή κάποια λύση θα δοθεί. Έστω και αν αυτή η λύση είναι μια εύλογη καθυστέρηση, για να επανεξεταστεί το συγκεκριμένο θέμα μετά τις εορτές. Αν υπάρχει αυτή η δυνατότητα, σαφώς και η αναστολή είναι μια λύση. Αν όμως όχι, η επίλυση του θέματος θα είναι κάτω υπό πίεση και ανευ σκέψης. Όλα τα ενδεχόμενα μπορούν να συμβούν.
Με κάποια σχετική καθυστέρηση και με ένταση προσπαθείς να ηρεμήσεις να απολαύσεις τις ημέρες που ξεδιπλώνονται μπροστά σου. Στο δρόμο, που αμέριμνα έχεις πάρει ένα καφέ στο χέρι, ακούς μουσική και γαληνεύεις, ξαφνικά διαπιστώνεις πως μπροστά σου είναι ένα ατελείωτο παρκινγκ. Η έκπληξη σου, έχει ήδη σχηματιστεί στο πρόσωπο σου και είναι αδιανόητο να πιστέψεις πως αυτή η αρνητικότητα από τη δουλεία σου, σε ακολουθεί ακόμα.
Κόρνες ακούγονται, ανοιχτά παράθυρα, πρόσωπα με αγωνία, να φύγουν από το άγχος της πόλης να ξεχυθούν και να χαθούν στα σοκάκια ενός χωριού. Κοιτάς με απορία γύρω σου και βλέπεις, πως την ίδια σκέψη που έκανες εσύ, την έχει κάνει κι ο υπόλοιπος κόσμος. Είναι εκείνες οι φορές, που λες γιατί όλοι να παίρνουν την ίδια περίοδο άδεια; Γιατί να μην υπάρχει διαχωρισμός; Γιατί όλοι να φεύγουμε και να επιστρέφουμε μαζί; Είναι αδικία, δεν υπάρχει ηρεμία.
Με υπομονή και ίσως αργά το βράδυ να έχεις φτάσει στον προορισμό σου. Όμως, κι εκεί βλέπεις πως το χωριό σφύζει από ζωή. Κάτι που γνωρίζεις, ότι δεν ήταν έτσι τις προηγούμενες φορές. Ξέρεις, όμως πως αυτό είναι χαρμόσυνο αρκεί να μην ξεκινήσουν τα βεγγαλικά και τα επικίνδυνα εκρηκτικά την ημέρα της Αναστάσεως.
Ανησυχείς, πως οι μέρες αυτές κι η επιστροφή, ξινή θα σου βγει. Πάντως, ήδη είσαι εκτός από τη δική σου ρουτίνα και καλό θα είναι να το απολαύσεις.
Άλλαξε σκεπτικό, οι άδειες κι οι διακοπές είναι πλέον με τους «πολλούς». Μια οικογένεια είμαστε βρε αδερφέ..
Καλό Πάσχα με υγεία!
