Είναι από καιρό σε καιρό διαδεδομένο το χαμηλό επίπεδο τήρησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Μεγάλη Βρετανία. Ή τουλάχιστον η χαμηλή κατάταξη της χώρας αυτής στον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Και μόνο το γεγονός ότι γίνεται λόγος για την κατάργησή τους από τον νόμο που οριοθετείται και εγγυάται την τήρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ως απόρροια της εξόδου της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και για τον νομοθετικό επαναπροσδιορισμό των δικαιωμάτων που υπάρχουν εν γένει δείχνει την υποβάθμιση της θεώρησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Αγγλία.
Χρειάστηκε η παρέμβαση των Ηνωμένων Εθνών για να αποκαλυφθούν και να έρθουν στο φως μακρόχρονες ποινές φυλάκισης που υπέβαλαν κρατούμενους φυλακών σε ψυχολογικό βασανισμό για μικρότερα σε αναλογία αδικήματα που τους επιβλήθηκαν για προληπτικούς λόγους.
Παράδειγμα περιλαμβάνει ένα άτομο που λήστεψε κινητό τηλέφωνο και παρέμεινε έγκλειστος για 11 χρόνια διότι είχε εμπλακεί σε παρόμοια αδικήματα άλλες 16 φορές. Ένας άλλος κρατούμενος πάσχει από ψύχωση μόνο εξαιτίας της δυσανάλογης ποινής του και δεν του επιτράπηκε να δει τον υιό του υπό επίσκεψη καθώς βρισκόταν στην φυλακή σε απομόνωση.
Μεταξύ του 2002 και του 2012 επιτρεπόταν στην Αγγλία από το ποινικό δίκαιο να επιβάλλονται ποινές αορίστου διάρκειας για προληπτικούς λόγους σε κρατούμενους με ιστορικό προηγούμενο για τους οποίους κρίθηκε πιθανό ότι θα ξαναδράσουν. Ο νόμος που το επέτρεπε εισηγήθηκε από το υπουργείο εσωτερικών το 2002 επί κυβέρνησης Τόνι Μπλαιρ, εφαρμόστηκε από το 2005 και καταργήθηκε το 2010 με την ανάληψη της εξουσίας από το Συντηρητικό κόμμα. Όμως όταν ο νόμος που επέτρεπε ποινές αορίστου τύπου, χρόνου και διάρκειας για μικρότερα σε αναλογία αδικήματα για προληπτικούς λόγους καταργήθηκε οι κρατούμενοι που είχαν συσσωρευτεί και καταδικαστεί σύμφωνα με αυτόν δεν επαναδικάστηκαν και κρατήθηκαν στις φυλακές μέχρι πολύ αργότερα και σήμερα.
Σήμερα οι κρατούμενοι των Βρετανικών φυλακών που παραμένουν φυλακισμένοι για περισσότερο χρόνο από αυτόν που τους αναλογεί για τα αδικήματά τους ανέρχονται σε 2.900 απομένοντας από τους 8.481 που αφέθηκαν στα χέρια της αστυνομίας αντί για της δικαιοσύνης χωρίς προκαθορισμένο χρόνο φυλάκισης που δεν τέθηκε αόριστα για προληπτικούς λόγους. Επιτρεπόταν δηλαδή να αφεθούν ελεύθεροι υπό την κρίση της αστυνομίας βάσει της διαμόρφωσης του χαρακτήρα τους από την παραμονή τους στην φυλακή. Από αυτούς σημειώθηκαν 81 αυτοκτονίες, εννέα από τις οποίες σημειώθηκαν το 2022.
Από το 2005 μέχρι το 2013 επιβλήθηκαν 8.711 αόριστες ποινές φυλάκισης από τα δικαστήρια. Πολλά από τα θύματα των αόριστων ποινών φυλάκισης χαρακτηρίστηκαν ως αγνώριστοι από την οικογένειά τους που απαξίωσε να τους ξαναεπισκεφτεί. Άλλοι αφέθηκαν ελεύθεροι υπό όρους πολύ αργότερα και μόνο σήμερα με βραχιολάκι για χρόνο που μπορούσε να περιοριστεί μετά από αίτημα σε δέκα χρόνια.
Το είδος της «ποινής δημόσιας προφύλαξης και ασφάλειας» είχε κατώτατο όριο χωρίς το ανώτατο προβλεπόμενο όριο από τον νόμο να έχει οριστεί από το δικαστήριο και επιβλήθηκε σε περιπτώσεις σοβαρών αδικημάτων που δεν πληρούσαν το κριτήριο των ισόβιων δεσμών καταλήγοντας σε εγκλεισμούς άνω μίας δεκαετίας για πολλούς κρατουμένους και έξοδα £144 εκατομμυρίων λιρών για την συντήρηση των κρατουμένων από το Βρετανικό δημόσιο και τον φορολογούμενο. Η κατάσταση που χαρακτηρίστηκε σκανδαλώδης προσύλκησε την προσοχή του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των Ηνωμένων Εθνών.
πηγή : SkyNews
