Γράφει η Κατερίνα Light
Έρχεται η εποχή του καρναβαλιού και ξαφνικά βλέπεις τους πάντες να ασχολούνται με το πού θα πάνε να γιορτάσουν και τι σκοπεύουν να ντυθούν. Και απορείς: Μα είναι δυνατόν να ασχολούνται όλοι με ένα τόσο παιδιάστικο έθιμο; Καρναβάλι γιορτάζαμε μόνο στο δημοτικό!
Κι όμως, το καρναβάλι είναι περισσότερο ενήλικη γιορτή, οι ρίζες του μάλιστα εντοπίζονται ήδη απο την Αρχαία Ελλάδα, καθώς επρόκειτο για έθιμο προς τιμήν του θεού Διονύσου. Στις μέρες μας οι καρναβαλικές διαδικασίες είναι γεμάτες από σατιρική αθυροστομία, κέφι, γλέντι και χορό. Οι άνθρωποι συνηθίζουν να μεταμφιέζονται και να βγαίνουν στους δρόμους και μοιάζει σαν πίσω απο τη μάσκα να μπορεί κανείς να κρυφτεί και να κάνει πράγματα που δεν θα έκανε ποτέ άλλοτε.
Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλές πόλεις που φημίζονται για το καρναβάλι τους. Το Ρέθυμνο, η Ξάνθη και η Κοζάνη είναι μόνο μερικές απο αυτές. Το σκήπτρο ωστόσο κατέχει η Πάτρα, της οποίας το καρναβάλι βρίσκει τις ρίζες του ήδη απο τις αρχές του 19ου αιώνα. Μετρά σχεδόν 180 χρόνια ιστορίας και είναι το μεγαλύτερο καρναβάλι της Ελλάδας. Σήμερα το γεγονός πως η Πάτρα αποτελεί μια κατεξοχήν φοιτητική πόλη, βοήθησε στο να αναπτυχθεί περισσότερο το καρναβάλι και να γίνει ένα τεράστιο πάρτυ που κάθε φοιτητής περιμένει κάθε χρόνο.
Και τι είναι λοιπόν το πατρινό καρναβάλι; Είναι μια σειρά γιορτών που ξεκινούν στις 17 Ιανουαρίου και τελειώνουν την Καθαρά Δευτέρα. Όλη η ουσία του Πατρινού καρναβαλιού βέβαια κρύβεται στο τελευταίο σαββατοκύριακο, όπου γίνονται οι δυο παρελάσεις, η μία το Σάββατο το βράδυ και η άλλη την Κυριακή το απόγευμα. Μετά την παρέλαση της Κυριακής, όπου συμμετέχουν 35.000-40.000 άτομα τα τελευταία χρόνια, καίγεται ο βασιλιάς καρνάβαλος και ακολουθούν φαντασμαγορικά πυροτεχνήματα. Η Πάτρα στην κυριολεξία βουλιάζει εκείνο το σαββατοκύριακο, οι δρόμοι και τα μαγαζιά σφίζουν απο ζωή, η πλατεία Γεωργίου, η Ρήγα Φερραίου και όλο το κέντρο της Πάτρας γεμίζουν ασφυκτικά με καρναβαλιστές –φοιτητές ως επι το πλείστον- που χορεύουν, πίνουν μαυροδάφνες και φλερτάρουν. Πολλοί θα την κράξουν αυτή την εικόνα. Πολλοί θα μιλήσουν για πιωμένους φοιτητές που δεν ξέρουν τι κάνουν, που χάνουν το βήμα τους, τρεκλίζουν και σωριάζονται. Θα πουν οτι δεν βρίσκεις πουθενά να καθήσεις. Και όλα θα είναι αλήθεια. Υπάρχει και το άσχημο πρόσωπο του καρναβαλιού και ίσως και αυτό να επικρατεί. Όμως όποια και αν είναι η άποψη του καθενός, το πατρινό καρναβάλι είναι μια γιορτή που πρέπει κανείς να ζήσει μια φορά στη ζωή του. Είναι μια εμπειρία ίσως ακραία για κάποιους, ίσως υπέροχη για κάποιους άλλους αλλά και ίσως απεχθής για μερικούς. Όπως και αν το δείς, πρόκειται σίγουρα για κάτι ξεχωριστό, μια μοναδική έκρηξη χαράς, νιότης και ανεμελιάς, τρείς μέρες που μπορείς να κάνεις ό,τι δίσταζες να κάνεις όλον τον υπόλοιπο καιρό, να χορέψεις, να γελάσεις και να νιώσεις για λίγο ξανά παιδί.
