«Όλβιος όστις ιστορίης έσχεν μάθησιν» (Ευριπίδης: τυχερός όποιος διδάχθηκε ιστορία), και «Ουδέν αρ’ ην φίλτερον άλλο Πατρίς» (Θεόγνις: Δεν υπάρχει τίποτε πιο αγαπημένο από την Πατρίδα!)

Η πίστη και το υγιές πάθος για την Ιστορία και την Πατρίδα, αλλά και για την γνώση που είναι η ανυπέρβλητη δύναμη του κάθε ανθρώπου να αντιστέκεται σε κάθε κίνδυνο που απειλεί την ύπαρξη του αλλά και για να υπερασπίζεται την χώρα που γεννήθηκε, μας οδηγούνε εις τα κάτωθι διδάγματα:

1. Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, σημαίνει δύο πράγματα:
   • Είναι αναρμόδιο, διότι κανένα Δικαστήριο δεν μπορεί να αποφασίσει για ένα θέμα που άπτεται των Εθνικών Κυριαρχικών Δικαιωμάτων μίας χώρας, μάλιστα πολλών χιλιετιών όπως ιδιαίτερα η Ελλάδα.
   • Εις αυτό, δυστυχώς, κυριαρχούνε και επιβάλλονται οι απόψεις, αλλά και οι αποφάσεις «μερικών ολίγων» οι οποίοι τώρα θέλουν να αποφασίζουν και για τις τύχες της ανθρωπότητας, δηλαδή των «2 πόλων» των Αγγλοσαξόνων (Αγγλία και Γερμανία), ακολουθούμενοι από τις ΗΠΑ, εντός των οποίων κυριαρχούν διφορούμενες θέσεις και απόψεις.
   • Μερικά παραδείγματα: Η ήττα του Μεγάλου Ναπολέοντα εις το Βατερλώ (18/06/1815), που αποφασίστηκε εις την Φρανκφούρτη με την στέρηση κάθε οικονομικής στήριξης προς αυτόν. Η ήττα του Χίτλερ από τον Τσώρτσιλ, όταν ο Χίτλερ την 14.Μαίου 1941 έστειλε σε μυστική πτήση εις το Λονδίνο τον Υπαρχηγό του Rudolf Hess όπως πείσει το Λονδίνο να στηρίξει την Γερμανία εις τον 2ο ΠΠ κατά της Ρωσίας. Και ο οποίος Hess συλλήφθηκε και φυλακίστηκε τότε εις το Λονδίνο και εν συνεχεία μετά την ήττα της Γερμανίας και εις τις φυλακές του Spandau, κοντά εις το Βερολίνο, όπου και απέθανε φυλακισμένος την 17.Αυγ.1987, ως ο μόνος έγκλειστος εις τις φυλακές του Spandau, υπό την επίβλεψη μόνο των Νικητριών Δυνάμεων. Η υπερίσχυση της Γερμανίας εις την ΕΟΚ/Ε.Ε., που σημαίνει νίκη της Γερμανίας, χρησιμοποιώντας την οικονομική ισχύ της, στηριζόμενη μάλιστα και από τους Δυτικούς Συμμάχους ως ανάχωμα εναντίον της Ρωσίας, εν συνεχεία η αποχώρηση της Μεγάλης Βρετανίας (Brexit) από την Ε.Ε. επειδή δεν ανεχόταν άλλο πια την γερμανοποίηση της Ευρώπης.
2. Γερμανία-Τουρκία. Φυλετικώς οι δύο Λαοί είναι συγγενείς, προερχόμενοι από τους Ούννους. Οι Αγγλοσάξονες χρησιμοποιούντες την ισχύ τους επι του Πάπα και της Καθολικής Εκκλησίας ως και των παραγώγων της κατέστρεψαν την Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Όμως εις το κατασκεύασμα τους την Οθωμανική Αυτοκρατορία κυριαρχούσε εντός αυτής ο Ελληνισμός παράλληλα με τους Αρμένιους και Εβραίους της διασποράς. Από την εποχή του Βίσμαρκ (1860 και έπεται), αποφασίστηκε από τους Νεότουρκους του Κεμάλ, ο οποίος στηριζόταν από την Γερμανία, ο διωγμός και η εξόντωση των 3 αναφερθέντων εθνικών μειονοτήτων. Για αυτόν τον λόγο η Τουρκία απείχε έκτοτε από τους πολέμους των άλλων (Συμμάχων!) κατά της Γερμανίας,
3. Ελλάδα-Τουρκία. Μετά την απελευθέρωση το 1821/1828, η Γερμανία, αλλά και άλλες 3 χώρες ενεπλάκησαν ενεργά από το παρασκήνιο εις τα πολιτικά δρώμενα της Ελλάδος, μέχρις και σήμερα, όπου όμως τώρα η Γερμανία, μέσω της Ευρώπης(ΕΟΚ/Ε.Ε.) και της οικονομικής κατάρρευσης της Ελλάδος, έχει τον πιο αποφασιστικό ρόλο για την τύχη και το μέλλον της Ελλάδος, Η Γερμανία στήριξε την Τουρκία για την γενοκτονία των Ελλήνων, αλλά των Αρμενίων και Εβραίων, για να μη φαίνεται ότι στρέφεται η πράξη της μόνο κατά των Ελλήνων. Η ήττα της Ελλάδος το 1920/22 οφείλεται κυρίως εις την στήριξη της Τουρκίας από την Γερμανία.
4. Η Μικρασιατική εκστρατεία και καταστροφή. Έγινε με την υποκίνηση γερμανικών παραγόντων εις την Αθήνα, οι οποίοι ήθελαν να εκδικηθούνε την Ελλάδα για την εναντίωσή της κατά της Γερμανίας εις τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Καίτοι ελληνικοί παράγοντες εις την Αθήνα εναντιώνονταν όπως ωθηθεί η Πατρίδα μας σε μία εκ των προτέρων καταδικασθείσα εκστρατεία εις την Μ. Ασία, μάλιστα ευθύς αμέσως μετά τις πολλές θυσίες κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους και λίγο μετά την συμμετοχή της Ελλάδος εις τον 1ο ΠΠ κατά της Γερμανίας. Ενάντια τότε ήσαν μεταξύ των άλλων και το Οικουμενικό Πατριαρχείο, αλλά και παράγοντες του Γενικού Επιτελείου Στρατού που «εκπαιδεύθηκαν εις την Στρατιωτική Σχολή της Πρωσίας». Η στήριξη του Κεμάλ κατά της Ελλάδος και οι γενοκτονίες, ως γνωστόν, ήταν κυρίως μία γερμανική υπόθεση.
5. Ελλάδα – Γερμανία /Ε.Ε. Η Γερμανία και μετά και τον 2ο Π.Π. εναντιώνεται και πάλιν κατά της Ελλάδος, ως υπεύθυνη και για την ήττα της Γερμανίας. Όπως η ενθάρρυνση του ηγέτη Τίτου να αναγνωρίσει τα Σκόπια ως Μακεδονία. Λίγο μετά η Γερμανία ήδη κυριαρχούσα Δύναμη εντός της ΕΟΚ/Ε.Ε, καίτοι η Ελλάδα είναι μέλος αυτής, συνεχίζει να τάσσεται η Γερμανία υπέρ της Τουρκίας. Της οποίας η οικονομική ισχύς και εκβιομηχάνισή της εδώ και 40 χρόνια, και μετά το Κυπριακό, οφείλεται αποκλειστικώς εις την Γερμανία. Οι «αδελφικές σχέσεις» των δύο χωρών είναι αλληλένδετες και ισχυρές, η δε κυριαρχούσα ισχυρή θέση της Γερμανίας εντός της Ε.Ε. χρησιμοποιείται για την δυνατή στήριξη της πιστής και φίλης χώρας της Τουρκίας. Για τους εξής λόγους:
   • Η Γερμανία γνωρίζει, ότι σε περίπτωση σύγκρουσης της Τουρκίας με την Ελλάδα, ο σύμμαχος «αδελφός» της θα ηττηθεί από την Ελλάδα, λόγω της απειρίας και ανικανότητας των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων εις το πεδίον των μαχών, αλλά και την χρησιμοποίηση χιλιάδων απατρίδων μισθοφόρων, εγκληματιών και δολοφόνων εναντίον άλλων λαών της περιοχής
   • η εμπλοκή της Τουρκίας σε πόλεμο κατά της Ελλάδος, θα δημιουργήσει ένα ντόμινο άλλων χωρών του αραβικού κόσμου και των άμεσα προς ανατολάς/νοτίως γειτόνων εναντίον της Τουρκίας, δηλαδή ένα επιπλέον 2ο Μέτωπο, όπου θα υπερισχύσει το εκατονταετηρίδων μένος των Λαών κατά της Τουρκίας, προπαντός σήμερα που η Τουρκία συμπεριφέρεται ευθέως κατά όλων αυτών
   • η ήττα της Τουρκίας και η νίκη της Ελλάδος, θα σημαίνει αφενός μεν και ήττα της Γερμανίας, αλλά και το τέλος της γερμανό-κρατούμενης Ε.Ε., κάτι το οποίο προσμένει από καιρό και η ταπεινωμένη Γαλλία, αλλά
   • και την διάλυση του επίσης γερμανό-ελεγχόμενου σήμερα ΝΑΤΟ. Του οποίου Γενικός Γραμματέας Jean Stoltenberg ήταν μία πρόταση και εκλογή της ισχυρής Γερμανίας, την οποία αποδέχθηκαν οι αποδυναμωμένες ΗΠΑ. Καθότι ο Jean Stoltenberg είναι γερμανικής καταγωγής ενός γένους των Stoltenberg από το Schleswig Holstein του Κρατιδίου της Βόρειας Γερμανίας, συγγενής του οποίου ο Gerhard Stoltenberg ήταν επι δεκαετίες σημαντική πολιτική προσωπικότητα της μεταπολιτικής Γερμανίας υπό τις κυβερνήσεις του Κόμματος CDU που ίδρυσε ο πρώτος Καγκελάριος αυτής Konrad Adenauer και συνεχιστές αυτού oι διάδοχοί του όπως αργότερα π.χ. και η επί σχεδόν 16 χρόνια Καγκελάριος Μέρκελ, αλλά o Gerhard Stoltenberg ήταν και προσφιλής Πρωθυπουργός αυτού του Κρατιδίου!
6. Νίκη της Ελλάδος κατά της Τουρκίας και εσωτερικές ανατροπές. Η όλη διαμορφωθείσα από την απελευθέρωση του 1821/1828 πολιτική κατάσταση με την επικράτηση έκτοτε των καταλοίπων κοτζαμπάσικης οικογενειοκρατίας που ταλαιπωρούν τον δημόσιο βίο, αλλά εν συνεχεία εκθέτουν σε θανάσιμο κίνδυνο και αυτή την ύπαρξη της Ελλάδος, εναντιώνονται τώρα και σε μία εμπλοκή της Ελλάδος κατά της Τουρκίας. Διότι η νίκη της Ελλάδος κατά της Τουρκίας, θα σημάνει παράλληλα και μία ήττα και αυτών των ιδίων, διότι το νικητήριο παραλήρημα του Λαού κατά τού αιώνιου εχθρού της Ελλάδας, θα επιφέρει και την «απελευθέρωση του Λαού» απο τα επι δεκαετίες νοσηρά πολιτικά δεσμά. Καθότι δεν είναι τυχαία η κατάσταση που δημιουργήθηκε εις την δεκαετία του 60/70. Έτσι μετά το 1974/75 να συμπεριφέρονται μετά βδελυγμίας και μνησικακίας κατά των Ενόπλων Δυνάμεων, σε τέτοιο βαθμό, ώστε να υποβαθμιστεί η σημασία και ο ρόλος αυτών, να στερούνται μια ουσιώδη ενίσχυση σε ότι αφορά την Εθνική Άμυνα και Θωράκιση της χώρας, αλλά και να διαλύσουν την αμυντική βιομηχανία. Ενέργειες που αποσκοπούν/σαν για την δική τους και μόνο Προστασία και Ασφάλεια. Όμως με αυτή την επιδειχθείσα συμπεριφορά τους, αλλά και με την υποχωρητικότητα, υποτέλεια, δειλία, το φοβικό σύνδρομο ενεθάρρυναν επι δεκαετίες τις επεκτατικές βλέψεις των αδηφάγων και αχάριστων γειτόνων της Ελλάδος.

Για τους προαναφερθέντες λόγους οι πολιτικοί παράγοντες εις την Αθήνα απεργάζονται τώρα τελευταία την αποδοχή προσφυγής προς το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, προφανώς κατόπιν σύστασης/εντολής ή εκβιασμού του Βερολίνου, που σημαίνει καταδίκη, εθνική συρρίκνωση και υποταγή της Ελλάδος, για να σωθούν η Γερμανία και η γερμανοκρατούμενη Ε.Ε., αλλά και το ΝΑΤΟ, και έτσι να διασφαλισθούν/επεκταθούν τα γεωστρατηγικά και οικονομικά συμφέροντα αυτής/αυτών σε όλη την περιοχή της Μέσης Ανατολής και Μεσογείου με την παράλληλη στήριξη της συμμάχου αυτών Τουρκίας.

Όμως οι καιροί ου μενετοί. Συνιστάται η άμεση αποτροπή αυτών των σχεδίων που αποβλέπουν εις την καταστροφή της Ελλάδος, καθότι μία δυναμική αντίδραση της Ελλάδος θα επιφέρει μεγάλες ανατροπές εις την παγκόσμια και ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή. Είναι δηλαδή τώρα μία ιστορική ευθύνη της Ελλάδος απέναντι όλης της ανθρωπότητας!

Γεώργιος Εμ.Δημητράκης
Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος κρητικής (Μαριού/ Ν. Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει εις την Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία εις την Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά εις την Αθήνα. Διετέλεσε επί 30-ετίας Διπλωματούχος Ξεναγός για όλη την Ελληνική Επικράτεια.

Η έννοια της κρίσης είναι καθολική και αναφέρεται σε καταστάσεις και γεγονότα που περιέχουν απειλή. Όλοι μας την επικαλούμαστε χωρίς όμως να αντιλαμβανόμαστε το βάθος της τραγικότητας της περιπλοκής μας μέσα σε τόσες αντιφατικές καταστάσεις, τα τρομερά διλήμματα και αδιέξοδα μαζί με τα συνεπακόλουθα  αυτών των καταστάσεων. Όπως π.χ. τις δικές μας ευθύνες, ενοχές, ψευδαισθήσεις, στερεότυπες χειρονομίες, αγωνίες και φόβους. Ως Λαός αδυνατούμε να κατανοήσουμε ακόμη και τους κινδύνους  μπροστά εις την θέα της καταστροφής. Η σχιζοφρένεια, η ψυχωτική συμπεριφορά μας, αυτές οι ασθένειες της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, είναι όλως αντίθετες με τις ιστορικές παραδόσεις και καταβολές, με την ευθύνη και την δύναμη της ελληνικής φυλής. Ενός Λαού, ο οποίος εις την αρχαιότητα με την ισορροπία μεταξύ της εσωστρέφειας και εξωστρέφειας ανέδειξε εις την Παγκόσμια Ιστορία τον μεγαλύτερο Πολιτισμό και Οικουμενισμό.

Δυστυχώς και ατυχώς για όλους μας, όσο περισσότερο οξύνεται η οικονομική κρίση, με όλες τις ολέθριες συνέπειες για τον εδώ και 12 χρόνια καθημαγμένο απο τα 3 Μνημόνια Λαό μας τόσο περισσότερο οξύνεται η πολιτική αντιπαράθεση μεταξύ των κομμάτων του πολιτικού συστήματος Εξουσίας σε βάρος του Έθνους. Το οποίο αν και ευθύνεται τεράστια για την ηθική και οικονομική χρεοκοπία της Πατρίδας μας, όχι μόνον συνεχίζει ακάθεκτο και ατιμώρητο την εθνοκτόνο συμπεριφορά του, αλλά παράλληλα δημιουργεί διχαστικές και συγκρουσιακές καταστάσεις μεταξύ των Ελλήνων. Ως αντιπερισπασμό για να διασώσει την πολιτική και κομματική του ύπαρξη. 

Ο εθνικός διχασμός είναι συνέπεια μίας συστηματικής προπαγάνδας η οποία εμπεδώνει εις το σύνολο του Λαού την ασυνειδησία, αδιαφορία, αφέλεια, αμάθεια, αθυροστομία, απροθυμία και ωχαδερφισμό του, με την παράλληλη παραπληροφόρηση και πλύση εγκεφάλου σε θέματα κοινωνικής ευαισθησίας, πολιτικής συμπεριφοράς και Ελληνικής συνείδησης και Εθνικής ευθύνης. Μία προπαγάνδα, κυρίαρχο στοιχείο της οποίας είναι, ο αποπροσανατολισμός του Λαού από τους πραγματικούς υπαίτιους της  πολιτικής σήψης, διαφθοράς και ατιμωρησίας, της κοινωνικής αθλιότητας πολλών δεκαετιών, και ως συνέπεια αυτών της ηθικής, κοινωνικής και οικονομικής τώρα κατάρρευσης της χώρας μας, επιρρίπτοντας όλες τις ευθύνες αυτής της άφρονας και εθνοκτόνου πολιτικής μόνο εις το Διεθνές περιβάλλον.

Η προπαγάνδα είναι όμως το δηλητηριώδης εργαλείο και όπλο της Εξουσίας, εις την χώρα μας του διεφθαρμένου και σάπιου πολιτικού συστήματος, το οποίο ευθύνεται πανθομολογούμενα για την οικονομική κατάρρευση της Ελλάδος, αλλά και για την πνευματική ανέχεια της ελληνικής κοινωνίας. Με το εργαλείο αυτό επί δεκαετίες διαλύει την κοινωνική συνοχή, υποθάλπει τις Αρχές του Δικαίου και της Ισότητας των Πολιτών, την ισχύ των Νόμων και του Κράτους Δικαίου, αλλά και το ουσιώδες στοιχείο της Ελληνικής Συνείδησης και Εθνικής Ευθύνης των πολιτών απέναντι της Πατρίδος. Άπειρα είναι τα παραδείγματα και οι συνέπειες αυτής της προπαγανδιστικής πολιτικής και ανεύθυνης συμπεριφοράς απέναντι του Έθνους. Πρόσφατα μάλιστα και η καθιέρωση όχι μόνον της Επετείου του Πολυτεχνείου, που έφερε μια εθνική καταστροφή, τον Τουρκικό Αττίλα εις την Κύπρο, αλλά εν συνεχεία και των ανήλικων Αλέξη Γρηγορόπουλο και του Νίκου Ρωμανού, αμφότεροι συστημικοί ταραχοποιοί και βάνδαλοι, ως εθνικούς ήρωες και επετείους εθνικής καταστροφής και όχι ιστορικής μνήμης. Κάθε χρόνο με πυρπολήσεις, βανδαλισμούς, καταστροφές δημόσιας περιουσίας αλλά και περιουσίας ιδιωτών βιοπαλαιστών, εν κατακλείδι επι δεκαετίες την παντελή έλλειψη  πρόληψης και προστασίας της κοινωνίας απο εγκληματικές πράξεις πάσης μορφής, οι οποίες κάθε τόσο εκθέτουν και διεθνώς, αλλά και αυτή την Πατρίδα μας σε μέγα κίνδυνο.

Ανεξαρτήτως της σημασίας των συντελεστών και των γεγονότων, τα οποία θα έπρεπε να τιμάμε ο καθείς από εμάς με σεβασμό και εθνική ευθύνη, δεν οφείλει η Πατρίδα μας να πληρώνει επί δεκαετίες για τον θάνατο ή θυσία αυτών ή και για τις πράξεις του καταδικασθέντος σε ισόβια κάθειρξη πολυεγκληματία Δημήτρη Κουφοντίνα, δηλαδή ο Λαός μας να υφίσταται και τις συνέπειες μίας εγκληματικής πολιτικής συμπεριφοράς. Εις το κάτω της γραφής, εάν έχουμε όντως την διαίσθηση, ότι για όλα αυτά φταίει το Πολιτικό Σύστημα Εξουσίας, τότε οφείλουμε ως Λαός να στραφούμε ευθέως εναντίον του και όχι να αυτοκαταστρεφόμαστε και να θυσιαζόμαστε χάρις αυτού! 

Ως εκ τούτου τεράστια είναι η ευθύνη όλων μας οι οποίοι επί δεκαετίες με την εγκληματική συμπεριφορά μας μετατρέψαμε την υπέροχη και ανεκτίμητη Πατρίδα μας σε ένα υπό αποσύνθεση κουφάρι για να το κατασπαράζουν οι ντόπιοι και οι ξένοι τώρα σαρκοφάγοι γύπες. 

Αυτό το δήθεν μεγάλο διεθνές ενδιαφέρον για το αποτέλεσμα  της 2ης Αξιολόγησης, οι προγραμματισμένες νέες Συμφωνίες για την τετραετία 2019-2022, οι οποίες όμως εις την πραγματικότητα προμηνύουν ένα πολύ επαχθέστερο 4ο Μνημόνιο. Αλλά τώρα και για το ενδεχόμενο βουλευτικών εκλογών, εξαιτίας της αθρόας εισροής δεκάδων χιλιάδων Λαθρομεταναστών, των συνεχών απειλών των γειτόνων μας και  της μεγάλης Μάστιγας της Πανδημίας Covid-19, αλλά και του εκ νέου διπλασιασμού του χρέους (213% έναντι του ΑΕΠ) αποτελεί μία απόδειξη της οδυνηρής κατάστασης εις την οποία έχει περιέλθει η Πατρίδα μας. Διότι οι μεν προσπαθούνε να κρατήσουν την ομολογημένως διεθνώς διαλυμένη χώρα μας εντός της Ε.Ε. και την Ευρωζώνη, οι δε να την αποσπάσουν από αυτήν. 

Η ιστορία όμως επαναλαμβάνεται, και η αυτοκαταστροφή του Ελληνικού Λαού, ως συνέπεια της έλλειψης πυξίδας και Ελληνικής Συνείδησης, Εθνικής ευθύνης και ενοχής, συνεχίζεται. Διότι, δυστυχώς, ουδείς από όλους μας αισθάνεται την παραμικρή ευθύνη για την εθνική καταστροφή, για την κατάρρευση της δύστηνης Πατρίδος μας, η οποία συστηματικά και εντέχνως αποσιωπάται. Τουναντίον αυτό το Πολιτικό Σύστημα Εξουσίας των ατιμώρητων γυρολόγων, των εφιαλτών και μηδιζόντων, το οποίο επι δεκαετίες εκπέμπει μία αφόρητη δυσωδία, είναι δυστυχώς δικό μας και μόνον δημιούργημα και επιλογή, εν κατακλείδι απεργάζεται  και πάλιν ευθαρσώς την προσεχή «δημοκρατική ετυμηγορία», όμως ενός τελείως διαλυμένου, ανίσχυρου και λιπόθυμου, και όχι ενός ελεύθερου, όρθιου και δυνατού Λαού. Εξαιτίας όλων αυτών, αυτή δεν είναι η Ελλάδα, η οποία μετά το έπος του ΄40 έχασε την Αυτογνωσία και την Λάμψη της! 

Θυμίζουμε όμως και πάλιν ότι κριτήριο της αντοχής είναι η δοκιμασία. Ο Ελληνικός Λαός, μετα τα ολέθρια λάθη των τελευταίων δεκαετιών, δοκιμάζεται δυστυχώς και από την εδώ και 12 συναπτά  χρόνια πολιτική των απάνθρωπων 3 Μνημονίων, της βάρβαρης λιτότητας, την σύγχρονη αυτή νόσο της ηθικής, κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής παρακμής που στρέφεται ευθέως κατά της ανθρώπινης υπόστασης και αξιοπρέπειας. Όμως η Ελλάδα επιθυμεί να ζήσει. Διότι το πάθος του Ελληνισμού για την ζωή πηγάζει από το όνειρο του Γένους ως γενική απαίτηση και φορέα του θελήματος της Ιστορίας. Η ανάταση της Ελληνικής Συνείδησης και Εθνικής Ευθύνης για την υπεράσπιση της Πατρίδος μας είναι τώρα εθνική υπόθεση όλων των Ελλήνων. Διότι κοινά είναι τα πεπρωμένα της Ελληνικής φυλής. 

Οι Έλληνες δεν προσφεύγουν σε ακρότητες, επιδεικνύουν επιείκεια και διαπνέονται από ανθρωπιστικό πνεύμα απέναντι των αντιπάλων τους. Ο ανθρωπισμός των Ελλήνων εκφράζει αυτοπεποίθηση και ανωτερότητα εις την ισχύ της. Η αντίδραση των Ελλήνων θα είναι τώρα μία ηφαιστειώδης έκρηξη καθολικής επιθυμίας και Ελληνικής συνείδησης, Εθνικής ευθύνης και ανάτασης. Η δε νίκη της Πατρίδος μας είναι ιστορικώς αναπόφευκτη. 

Γεώργιος Εμ. Δημητράκης

Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος κρητικής (Μαριού/ Ν. Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει εις την Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία εις την Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά εις την Αθήνα. Διετέλεσε επί 30-ετίας Διπλωματούχος Ξεναγός για όλη την Ελληνική Επικράτεια

Οι άνθρωποι και οι λαοί που γεννιούνται οφείλουν να βιώνουν την ζωή όρθιοι, αλλά και να πεθαίνουν όρθιοι. Οι πρόγονοι μας μέχρις και πρόσφατα πριν από το 1981, εάν ενθυμείσθε καλά, ήσαν απλοί άνθρωποι, διότι εις την απλότητα ευρίσκεται ο πλούτος της γνώσης και της σοφίας. Είναι τα εργαλεία της ζωής που κάνουν τους ανθρώπους δημιουργικούς και αυτάρκεις, αυτάρκεις σε όλα και μετριόφρονες. Η δημιουργική τους αυτάρκεια εξασφάλιζε εις τον λαό μας και τα ελληνικά νοικοκυριά όλα τα προς το ζην απαραίτητα αγαθά, αλλά και την ανθρωπιά τους, την αγωνιστικότητα, την ανιδιοτέλεια, την αλληλεγγύη και την αξιοπρέπεια τους. Όλα αυτά τα ανεκτίμητα εργαλεία πολλών χιλιετιών, ήταν που κρατούσαν τον Λαό μας πάντα όρθιο και δυνατό, και να αντιμετωπίζει μόνος του τις διάφορες κρίσεις, αλλά συνάμα τις επιθέσεις και υποδουλώσεις.

Όμως όλα αυτά απωλέσθησαν, δυστυχώς, μετά την πλήρη ένταξη της χώρας μας το 1981 εις την ΕΟΚ/Ε.Ε., και ολοσχερώς το 2001 με το Ευρώ. Διότι υποκύψαμε κυριολεκτικά εις τις επιδοτήσεις των Βρυξελλών και την δύναμη του ισχυρότατου Ευρώ, δηλαδή εις το εύκολο και ευπώλητο χρήμα, το οποίο είναι ο Δούρειος Ίππος για την υποταγή του κάθε ανθρώπου. Αλλά και για την απώλεια της αυτοκυριαρχίας και εθνικής ανεξαρτησίας κάθε λαού, αυτής της αληθινής έννοιας της πατρίδας, που είναι η οικογένεια και η ρίζα κάθε ανθρώπου και λαού, την οποία επί χιλιετίες μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας ως πολύτιμη και ανεκτίμητη κληρονομιά και που οφείλαμε να διαφυλάττουμε ως κόρη οφθαλμού.

Εξαιτίας της ΕΟΚ/Ε.Ε. και του Ευρώ-Μάρκου απαρνηθήκαμε και το εθνικό μας νόμισμα, την ΔΡΑΧΜΗ, το αρχαιότερο νόμισμα του κόσμου, η οποία και με την σύσταση του ελληνικού κράτους ήταν ο στυλοβάτης της αυτάρκειας μας, αλλά και ο σταθεροποιητής της εθνικής οικονομίας σε όλες τις κρίσεις. Ως συνέπεια του ολέθριου εθνικού λάθους είχαμε με την απώλεια της αυτάρκειας, της μετριοφροσύνης και ανιδιοτέλειας μας, και την ηθική, κοινωνική και οικονομική κατάρρευση. Το πρωτόγνωρο τεράστιο και μη αντιμετωπίσιμο πλέον χρέος, τα ειδεχθή και αέναα Μνημόνια, την απώλεια της ανεξαρτησίας μας, τις επαναλαμβανόμενες εθνικές ταπεινώσεις και εκβιασμούς της πατρίδας μας, και εν συνεχεία τον επί χάρτου προγραμματισμένο ακρωτηριασμό της Ελλάδος. Ασύλληπτες και τρομακτικές συνέπειες για έναν κοινό νου, όμως μία οδυνηρή πραγματικότητα και αλήθειες εκείνων που είναι γνώστες της Παγκόσμιας Ιστορίας και Οικονομίας.

Με το 1981 συντελέσθηκε και το ολέθριο λάθος με τις εξωπραγματικές και κατακόρυφες τεράστιες αυξήσεις των μισθών, αμοιβών, συντάξεων, επιδομάτων, εκατοντάδων χιλιάδων πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, εκατοντάδων χιλιάδων νέων διορισμών, με στόχο την εξίσωση των απληροφόρητων και ανυποψίαστων πολιτών της χώρας μας με το οικονομικό επίπεδο και τα επιτεύγματα των επιτυχημένων επι πολλών δεκαετιών Ευρωπαίων Εταίρων. Αυτή η μοιραία εξίσωση ήταν δυστυχώς η αιτία της κατάρρευσης και χρεοκοπίας της χώρας μας, εξαιτίας της παραπληροφόρησης, της πλύσης εγκεφάλου και εξαπάτησης του ελληνικού λαού από τις κυβερνήσεις του. Διότι η προκληθείσα μεγάλη απώλεια της ανεκτίμητης αυτάρκειας και μετριοφροσύνης μας, με την παράλληλη μεγάλη μείωση της πρωτογενούς παραγωγής και οι προαναφερθείσες υπερβολικές αυξήσεις, που επέφεραν και την μετανάστευση των επιχειρήσεων, ήσαν άκρως δυσανάλογες με τις δυνάμεις της  Ελληνικής Οικονομίας, και όλως αντίθετες με το πραγματικό ΑΕΠ, δηλαδή τον παραγόμενο πλούτο της χώρας. 

Δυστυχώς, μετά τα τραγικά συμβάντα που έφεραν την κατάρρευση της χώρας μας, εξαιτίας της εγκληματικής ενοχής των επι δεκαετίες ασυνείδητων και ατιμώρητων πατριδοκάπηλων, τώρα παρόλα τα ατελείωτα δεινά δεν εκλείπει και η πλύση εγκεφάλου και η προπαγάνδα των φαιδρών ΜΜΕ του θεάματος και παράλληλα και των μαριονέτων εθνομηδενιστών της παγκοσμιοποίησης και μουσουλμανοποίησης,  οι οποίοι με την ετεροφημία, την γνωστή εθελοδουλία, αλλά και αιθερομανία τους, συνεχίζουν την ατέρμονη ψευδολογία, αλλά και τις ύβρεις και εκβιασμούς τους απέναντι του λαού και του έθνους. Οι αμετανόητοι ισχυρίζονται μάλιστα ανερυθρίαστα, ευθαρσώς και ανιστόρητα, ότι πριν την ένταξή μας εις την ΕΟΚ/Ε.Ε. το 1981 η αυτάρκεια και η μετριοφροσύνη εις την πατρίδα μας ήταν χαρακτηριστικά της φτώχειας, επειδή δεν υπήρχαν εις την χώρα μας επαρκή και πλούσια καταναλωτικά αγαθά π.χ. ηλεκτρικές κουζίνες, ψυγεία, τηλεοράσεις, αυτοκίνητα, κινητά τηλέφωνα, χιλιάδες βίλες, εξοχικές κατοικίες και ταξίδια. Δηλαδή άφθονο αλλά «δανεικό», ευθηνό και εισαγόμενο χρήμα, που για αυτούς τους αχρείους και αχαρακτήριστους είναι δήθεν «ο άφθονος πλούτος που επι δεκαετίες στερούνταν ο δύσμοιρος ελληνικός λαός!». Όμως αυτά τα «Δανεικά της καταστροφής» των δανειστών, τα οποία παράγουν και την απληστία, δέσμευσαν  τώρα την χώρα μας δια των Μνημονίων και με βαρύτατο τίμημα να τα επιστρέψει ως χρέος σε 99 χρόνια! 

Όμως από την άλλη πλευρά, αυτός ο «δύσμοιρος λαός» και εν συνεχεία εξαπατημένος από ενδογενείς παράγοντες του πολιτικού συστήματος εξουσίας είναι ο μοναδικός εις την παγκόσμια ιστορία που ανέδειξε τον ανθρωπισμό, τον κλασικισμό και οικουμενισμό, αυτό το αιώνιο και φωτεινό τρίπτυχο των Ελλήνων που παρωθεί την συνείδηση όλης της ανθρωπότητας. Αυτός ο λαός που δίδαξε την ανθρωπότητα για την μεγάλη αγάπη και την λατρεία του κάθε άνθρωπου προς την πατρίδα. Όποιος αγαπά την πατρίδα που είναι η οικογένεια και οι ρίζες του κάθε ανθρώπου, γνωρίζει και ξέρει να αγαπά, να καταλαβαίνει  και να σέβεται και τις πατρίδες και τις ρίζες των άλλων ανθρώπων. Η έννοια της Οικουμενικότητας ως μία μοναδική, διαχρονική ιδέα των Ελλήνων, εκφράζεται ως ένα ωραιότατο πολύχρωμο μωσαϊκό εντός του οποίου συνυπάρχουν όλοι οι λαοί και όλες οι πατρίδες του κόσμου.

Η εφευρεθείσα τώρα νέα ιδέα της Παγκοσμιοποίησης, δήθεν ως το πιο τέλειο σύστημα παγκόσμιας διακυβέρνησης της ανθρωπότητας, εις την πραγματικότητα είναι μία συνέχεια των αποτυχημένων δύο παγκοσμίων πολέμων, τώρα όμως με άλλο πρόσημο, αποτελεί όχι μόνον μία νέα επίθεση κατά της ιδέας της οικουμενικότητας, αλλά ως ήδη διαφαίνεται, η μετατροπή και αυτού του πολύχρωμου μωσαϊκού του κόσμου σε ένα τώρα μονόχρωμο κατάμαυρο μωσαϊκό, με την κατάργηση τώρα και της ρίζας του ανθρώπου η οποία είναι η πατρίδα του. Την εγκαθίδρυση μίας πρωτόγνωρης βίαιης «Παγκόσμιας Οικονομικής Δικτατορίας», η οποία υποτάσσει λαούς, κυβερνήσεις και κοινοβούλια. Και ως ήδη γνωστόν σε όλους μας, η Παγκοσμιοποίηση επιφέρει σε μερικούς ολίγους τεράστια κερδοφορία από οργανωμένους πολέμους, φυσικές καταστροφές, την βία και δυστυχία, ταπεινώσεις, εκατομμύρια θανάτους και διωγμούς εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων, οι οποίοι εγκαταλείπουν τις κατεστραμμένες και ισοπεδωμένες από χιλιάδες βομβαρδισμούς πατρίδες τους, περιφερόμενοι  ως δύσμοιροι  και απάτριδες πρόσφυγες και λαθρομετανάστες σε όλο τον πλανήτη.

Η όλη αναστάτωση εις τον πλανήτη οφείλεται εις την αυξανόμενη επικίνδυνη σύγχυση εις τις συνειδήσεις των ανθρώπων, την αχρεία, απάνθρωπη οικονομική και πολεμική κερδοφορία μερικών ασυνείδητων και ανιστόρητων ολίγων. Αλλά και εις τις τεράστιες επιπτώσεις της οικολογικής καταστροφής, εξαιτίας της αλόγιστης δραστηριότητας και υπερκατανάλωσης των αναπτυγμένων χωρών, τις οποίες αποδίδουν παραπλανητικώς εις το παραμύθι της «κλιματικής αλλαγής», θα φέρει εν κατακλείδι κάποια στιγμή όλους τους δεινοπαθούντες λαούς προ του αναπόφευκτου διλήμματος μίας υποταγής εις τον ανερχόμενο ολοκληρωτισμό της οικονομικής δικτατορίας ή μίας παγκόσμιας εξέγερσης κατά του εφιάλτη της ανθρωπότητας, αυτής της βίας των εθνομηδενιστών της Παγκοσμιοποίησης και μουσουλμανοποίησης.

Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος κρητικής (Μαριού Ν. Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει εις την Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία εις το Πανεπιστήμιο της Βόννης και Ιστορία και Πολιτιστική Κληρονομιά εις την Αθήνα. Διετέλεσε επί 30-ετίας Διπλωματούχος Ξεναγός για όλη την Ελληνική Επικράτεια

Εις την σύγχρονη εποχή, δυστυχώς, έχει παρερμηνευθεί η έννοια της αληθινής Δημοκρατίας, αλλά και αυτής της Ισότητας. Οι οποίες έννοιες είναι όμως εσωτερικά βιώματα και στάση ζωής, ευθύνης, αρετής και συνείδησης του κάθε ανθρώπου απέναντι των συνανθρώπων, αυτής της κοινωνίας. Αλλά παράλληλα και της παιδείας, γνώσης και εμπειρίας του κάθε ανθρώπου, που αυτό σημαίνει ότι εις την πραγματικότητα δεν μπορεί να ισχύει η έννοια της Ισότητας.

Η κατάληψη του Πολυτεχνείου το 1973 με την εξέγερση, την εθνική καταστροφή και διχοτόμηση της Κύπρου, έγινε έκτοτε και το Εφαλτήριο για τις εν συνεχεία επί πέντε δεκαετίες καταλήψεις των Σχολείων, των Πανεπιστημίων, των δρόμων από ταραχοποιούς, και τους σε όλους μας γνωστούς-αγνώστους καταστροφείς της κοινωνίας τρομοκράτες-μπαχαλάκηδες. Το Εφαλτήριο εν γένει για την ολοκληρωτική κατάληψη της Ελλάδος, αυτών των Θεσμών και Οργάνων της Πολιτείας, από ανειδίκευτους, ανεπάγγελτους, άσχετους, ασυνάρτητους, ανιστόρητους και επικίνδυνους εθνομηδενιστές, αυτάρεσκους, άρπαγες, αχαλίνωτους φαιδρούς καιροσκόπους και προσωπολάτρες, που λεηλατούν, χρεοκοπούν και καταστρέφουν ανελέητα την Πατρίδα μας.

Συνέπεια της τραγικής κατάληψης είναι όμως και η ολέθρια ολοκληρωτική παραλυσία της χώρας μας σε θέματα εθνικής πολιτικής, η απουσία αυτής εις την διεθνή πολιτική και τις παγκόσμιες οικονομικές εξελίξεις, η παντελής έλλειψη εθνικών οραμάτων. Εν κατακλείδι η χώρα μας αφέθηκε εις την καταστροφική εσωστρέφεια, εις τις αναρίθμητες  αποτυχίες και διπλωματικές ήττες,  την υποχωρητικότητα, την θανάσιμη απομόνωση και αδυναμία της, ανίκανη και ανίσχυρη πλέον να αντιμετωπίζει η Πατρίδα μας από μόνη της και με ίδιες δυνάμεις αποφασιστικά και αποτελεσματικά, τις μακροχρόνιες και συνεχείς προσβολές, προκλήσεις, διεκδικήσεις, απειλές και αυτών των γειτόνων της, οι οποίοι επιβουλεύονται την τύχη, αυτό το μέλλον της Ελλάδος.

Κρίμα για την Ελλάδα, την Πατρίδα μας. Η Πατρίδα του Εθνομάρτυρα Ρήγα Φεραίου ο οποίος είπε: «Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά». Όμως οι καιροί ου μενετοί, για την σωτηρία της Πατρίδος μας πρέπει τώρα να κρατάμε ανοιχτά τα αυτιά και την ψυχή μας για να ακούμε τη φωνή της Πατρίδος, της Ελευθερίας και των Αθάνατων Αγωνιστών και Ηρώων του 1821.

Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος κρητικής (Μαριού / Ν. Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει εις την Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία εις την Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά εις την Αθήνα. Διετέλεσε επί 30-ετίας Διπλωματούχος Ξεναγός για όλη την Ελληνική Επικράτεια.

Καυχόμαστε όλοι μας ότι είμαστε δημοκράτες και ακούμε ευχαρίστως τον κ. Πρωθυπουργό να μας ομιλεί περί «εξόδου από την κρίση και ανάπτυξη», ότι ανήκουμε εις την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ευρώ, και ότι πρωταρχικός στόχος της Κυβέρνησης είναι η έξοδος από τα Μνημόνια, αλλά τώρα και απο την Πανδημία του Covid-19. Όμως αν θέλομε να είμαστε ρεαλιστές το όνειρο αυτό δεν πρόκειται να εκπληρωθεί εφόσον δεν προηγηθεί κάτι βασικότερο. Η αλλαγή της νοοτροπίας, η ανάκτηση της αξιοπρέπειας και η αφύπνιση της εθνικής συνείδησης. Πολλά σχετικά παραδείγματα θα μπορούσαν να αναφερθούν. Όμως επειδή το μέγεθος του άρθρου δεν επιτρέπει μια εκτενή περιγραφή των διαφορών μας με τους άλλους, θα περιορισθώ σε μερικά απλά παραδείγματα.

Η οικονομική και η κοινωνική ανάπτυξη μίας χώρας στηρίζεται πρωτίστως εις την αξιοπρέπεια και τον αυτοσεβασμό ενός Λαού, βαθιές έννοιες οι οποίες έχουν τις ρίζες τους εις την ισονομία και ισοτιμία. Εις την σύγχρονη Ελλάδα όμως οι αξίες αυτές ουδέποτε απέκτησαν βάθος, παρά τα υφιστάμενα και γνωστά ξένα πρότυπα. Αυτά, λένε μερικοί δήθεν «ειδήμονες», είναι συνέπειες της Τουρκοκρατίας. Για να είμαστε όμως ειλικρινείς, ένα ψευδές «άλλοθι» που κατασκευάστηκε μετά την δολοφονία του Καποδίστρια και το οποίο μέχρις σήμερα πιπιλίζουμε ως καραμέλα. Για τον λόγο αυτόν επικρατούν εις την «σύγχρονη Ελλάδα» νοοτροπίες, συνήθειες και συμπεριφορές που θυμίζουν άλλες εποχές. 

O Γάλλος ή ο Γερμανός Πρόεδρος, οι Αρχηγοί Κρατών, οι Βασιλείς της Ολλανδίας ή των Σκανδιναβικών χωρών και ούτω καθεξής, κυκλοφορούν άνετα μεταξύ των πολιτών, και οι πολύ λιγοστοί φρουροί των είναι σχεδόν αόρατοι ή ανύπαρκτοι. Εις την Ελλάδα αντιθέτως επικρατεί η αντίληψη, ότι η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας πρέπει να περιφέρεται ανά την χώρα με μία κουστωδία ένστολων και «μανδαρίνων». Εις τις εκδηλώσεις και εθνικές εορτές από την Κρήτη μέχρι την Θράκη, πρέπει να εξευρεθεί και ένας «Θρόνος» για την κ. Πρόεδρο! Αυτή η προφανής δηλαδή ενσάρκωση της «καρέκλας», δηλαδή του «βολέματος», που γκρέμισε κυριολεκτικά την Ελλάδα. 

Ο Πρόεδρος π.χ. Emmanuel Macron της Γαλλίας δεν κάθεται εις ένα θρόνο, όταν παρακολουθεί μία εκδήλωση, ούτε ο Πρόεδρος Frank-Walter Steinmeier της Γερμανίας, αλλά εις την πρώτη σειρά ανάμεσα εις τους πολίτες. Εις τον σύγχρονο κόσμο ισχύει η αρχή του Primus inter pares, δηλαδή του Πρώτου μεταξύ Ισων. Ποιος όμως τα οργανώνει αυτά εις την Ελλάδα και γιατί, και πως τα ανέχεται όλα αυτά η κυρία Κατερίνα Σακελλαροπούλου; Μπορεί να φαντασθεί κανείς τι αλγεινή εντύπωση προκαλεί εις το εξωτερικό η αρρωστημένη αυτή νοοτροπία, αλλά και πολλά άλλα εις την Ελλάδα; Δεν διακατέχονται όμως από μεσαιωνική νοοτροπία μόνον αυτοί που οργανώνουν τις περιοδείες της  κ. Προέδρου, αλλά για να είμαστε ειλικρινείς, δυστυχώς, και ολόκληρος ο Ελληνικός Λαός!

Το πρόβλημα όμως είναι γενικότερο. Η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ, κατόπιν άνωθεν εντολής, κατήργησε εις την ουσία και τις προγραμματισμένες 400 πεζές περιπολίες αστυνομικών εις τις γειτονιές  της Αθήνας, αλλά και εις τις πόλεις της Περιφέρειας. Την ίδια στιγμή όμως η εγκληματικότητα σε εθνική κλίμακα κάνει θραύση  και οι διαρρήκτες έχουν γίνει συνέταιροι εις το μαγαζί και εις το σπιτικό κάθε πολίτη. Οι λόγοι της έλλειψης αστυνομικών οργάνων είναι πολλοί. Μεταξύ αυτών όμως και διότι σχεδόν κάθε επώνυμος κυβερνητικός, βουλευτής ή επώνυμη πολιτική προσωπικότητα αλλά και μεγαλοδημοσιογράφος απαιτεί και αποκτά σωματοφύλακες. Χιλιάδες αστυνομικοί απασχολούνται για τον σκοπό αυτόν, ακόμη και όταν η πλειοψηφία των Ελλήνων υφίσταται τις οδυνηρότατες συνέπειες της ηθικής, κοινωνικής και οικονομικής χρεοκοπίας, της απελπισίας και ολοσχερούς φτωχοποίησης, όμως τώρα και της νέας λαίλαπας των λαθρομεταναστών αλλά συνάμα και της Πανδημίας, και ως συνέπεια όλων αυτών ευρίσκεται και κάτω από τα όρια της πτώχειας. Εκ των προαναφερθέντων δεινών και η διαφαινόμενη τώρα επιδείνωση της οικονομικής κρίσης εις την χειμαζόμενη χώρα μας, αλλά και η ένταση των απειλών και των εξωτερικών κινδύνων απέναντι της ολομόναχης και δύσμοιρης Πατρίδος μας.

Όμως την ίδια στιγμή η Κυβέρνηση διαμαρτύρεται, ότι πολλά δημοσιεύματα του Διεθνούς Τύπου εκφράζουν αμφιβολίες για το ποιόν της Δημοκρατίας εις την χώρα μας, για την ανικανότητα του Πολιτικού Συστήματος και των κυβερνώντων, την πολιτική δυσανεξία και παντελούς άγνοιας της Πολιτικής Ελίτ, αλλά και ανησυχίες για την δημόσια ασφάλεια εις την Ελλάδα. Δικαίως διαμαρτύρεται η Κυβερνητικός Εκπρόσωπος; Να έχει χάριν όμως, ότι δεν ευρέθη κάποιος «κουτόφραγκος» να την ερωτήσει: «Μα εφόσον δεν έχετε πρόβλημα δημόσιας ασφάλειας και εγχώριας τρομοκρατίας εις την Ελλάδα, τι τους θέλουν τόσους σωματοφύλακες οι πολιτικοί σας και όλοι οι παρατρεχάμενοι;» Πως εξηγείται το απαράδεκτο φαινόμενο, ότι ένα σημαντικό τμήμα των Αστυνομικών Δυνάμεων της χώρας «υποχρεούται να υπηρετεί την φύλαξη χιλιάδων πολιτικών προσώπων και προσωπικοτήτων». Ή να συγκρούονται χιλιάδες αστυνομικοί με τις απειράριθμες διαδηλώσεις ασυνάρτητων διαμαρτυρόμενων, υποκινούμενων επι δεκαετίες ως γνωστόν απο τα κόμματα, τα οποία συνεχίζουν την πολιτική αντιπαράθεσή τους και εκτός του Κοινοβουλίου, εις τους δρόμους και τα πεζοδρόμια, και όχι να προστατεύουν τον Ελληνικό Λαό;  Τι θα τους απαντήσει η κ. Αριστοτελία Πελώνη, ότι «εδώ είναι Ελλάδα, όπου ισχύει ο Νόμος του Πεζοδρομίου»;

Πρόκειται και εδώ περί μιας πολύ καθυστερημένης αντιλήψεως περί της έννοιας της πραγματικής Δημοκρατίας, του Ανθρωπισμού, του Κράτους Δικαίου και του Εθνικού Συμφέροντος, της νοσηρής νοοτροπίας και συνηθειών των Ελλήνων οι οποίοι επί δεκαετίες ανέχονται αυτήν την κατάσταση, αλλά και πολλά άλλα,  τα οποία κοινωνικώς και οικονομικώς μας κρατάνε πολύ μακριά από τους άλλους Λαούς της Ευρώπης. Δεν είναι όμως ανάγκη ούτε να απεργούμε για την κατάσταση αυτή ούτε να προσφεύγουμε εις την βία κατά των φαινομένων αυτών, τα οποία μας μειώνουν ως Λαό, ως δήθεν «αξιοσέβαστους ανθρώπους και δημοκρατικούς πολίτες». Χρειάζεται μόνον διαμαρτυρία δια του ήρεμου λόγου και της γραφής. Τουλάχιστον για να γνωρίζουν όλοι, ότι υπάρχουν εις την χώρα αυτή πολίτες που σκέπτονται, που βλέπουν, ακούνε και ανησυχούνε, αλλά και οι οποίοι γνωρίζουν τις αιτίες της μιζέριας, των αθλιοτήτων μας και της εθνικής κατάντιας.

Ο Μπορίς Παστερνάκ (1890-1960) είπε: «αυτό που επι αιώνες έκαμε τον άνθρωπο να διαφέρει απο το κτήνος, δεν είναι το ρόπαλο, αλλά η ακαταμάχητη δύναμη της άοπλης αλήθειας». Η περιρρέουσα και θλιβερή αυτή κατάσταση, εις την οποία ευρίσκεται επι δεκαετίες η Πατρίδα μας, οφείλεται δυστυχώς εις την οδυνηρή απώλεια της αξιοπρέπειας του Ελληνικού Λαού, αλλά και αυτής της Εθνικής συνείδησης. Για την Πολιτική και το πρόβλημά της πολύ χαρακτηριστικό είναι όμως το απόφθεγμα του Otto von Bismarck (1815-1898): «τα σκυλιά ακολουθούν αυτούς που τα ταΐζουν». 

Όμως όπως γράφει ο Αλέξανδρος Στεφανόπουλος: «Ο Ελληνισμός πρέπει τώρα να αναλογισθεί τις ευθύνες εις την Ιστορία του και να πάρει θέση σε αυτή την αποδεδειγμένη ασυμφωνία μεταξύ του Εθνικού Συμφέροντος και των πράξεων των Εκπροσώπων της Εξουσίας». 

Γεώργιος Εμ. Δημητράκης

Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος κρητικής (Μαριού/ Ν. Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει εις την Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία εις την Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά εις την Αθήνα. Διετέλεσε επί 30-ετίας Διπλωματούχος Ξεναγός για όλη την Ελληνική Επικράτεια