Γράφει η Μαρία Φραγκάκη
Σαν σήμερα, το 1936, η χωροφυλακή διαλύει βίαια συγκέντρωση απεργών καπνεργατών στη Θεσσαλονίκη. Τα αιτήματά τους ήταν η αύξηση των ημερομισθίων και ο απολογισμός έδειξε 12 νεκρούς και 32 τραυματίες.
Η παραπάνω φωτογραφία δημοσιεύτηκε στον Ριζοσπάστη και απεικονίζει μία μητέρα, η οποία θρηνεί τον γιο που έχασε. Το όνομά του ήταν Τάσος Τούσης και έφυγε από μία σφαίρα στον κρόταφο. Τη φωτογραφία αυτή είδε ο Γιάννης Ρίτσος και έγραψε τον «Επιτάφιο», ο οποίος αργότερα μελοποιήθηκε από τον Μίκη Θεοδωράκη.
Μία μέρα μετά, λοιπόν, από τη γιορτή της μητέρας και μας βρίσκει με την Κατίνα πάνω από το νεκρό γιο της και με ένα από τα πιο συγκλονιστικά ποιήματα που έχουν γραφτεί ποτέ.
Τι έκανες, γιε μου, εσύ κακό;
Για τους δικούς σου κόπους την πλερωμή σου ζήτησες απ΄ άδικους ανθρώπους.
Λίγο ψωμάκι ζήτησες και σούδωκαν μαχαίρι, τον ίδρωτά σου ζήτησες και σούκοψαν το χέρι.
(απόσπασμα από τον Επιτάφιο του Γιάννη Ρίτσου)
Η αλήθεια είναι ότι τα είπε όλα ο Ρίτσος με το ποίημά του και σε εμάς έμειναν μόνο οι σκέψεις μας. Σκέψεις που, εμένα τουλάχιστον, με κάνουν να αναρωτιέμαι αν θα αλλάξουν ποτέ τα πράγματα.
Το παραδέχομαι.. Στην πολιτική δεν πιστεύω. Είναι ένα επάγγελμα, όπως όλα τ’ άλλα. Δεν υπάρχει πουθενά κανένας ηγέτης, κανένας άνθρωπος που να πονάει το λαό του, που να έχει σφοδρή επιθυμία να αλλάξει το προσκήνιο. Ίσως τώρα που το σκέφτομαι, θα μπορούσα να το θέσω καλύτερα.
Η πολιτική δεν είναι επάγγελμα. Είναι ένα τηλεοπτικό παιχνίδι και δηλώνουν συμμετοχή εκείνοι που ψάχνουν τον καλύτερο τρόπο να ικανοποιήσουν τα προσωπικά τους συμφέροντα. Όπως και οτιδήποτε άλλο στην τηλεόραση, έτσι και εδώ, στόχος είναι η τηλεθέαση. Τι σπουδαίο μπορεί να δημιουργηθεί έτσι;
Ακούω συνεχώς: Το κράτος δεν έχει χρήματα. Χωρις χρήματα δεν έχεις παιδεία. Χωρίς χρήματα δεν έχεις υγεία. Χωρίς χρήματα δεν έχεις δουλειές. Χρήματα, χρήματα, χρήματα… Μία χώρα που καταστρέφεται κοινωνικά και ηθικά κι εμείς κοιτάμε τα χρήματα. Δηλαδή, μία φτωχή οικογένεια δεν μπορεί να φροντίσει τα παιδιά της και να τους δώσει αυτά που χρειάζονται;
Το χειρότερο είναι ότι καλλιεργούν την πιο ανθυγιεινή κουλτούρα. Τα σχολεία δεν είναι αρκετά, πηγαίντε στα φροντιστήρια. Μην κάνετε παράλληλες δραστηριότητες, όπως γυμναστική και μουσική γιατί δεν σας χρειάζονται στις πανελλήνιες και θα πεινάσετε. Τα δημόσια νοσοκομεία είναι επικίνδυνα και οι γιατροί άσχετοι. Οι δημόσιες υπηρεσίες δεν λειτουργούν κανονικά και ταλαιπωρούν τον κόσμο.
Μπορώ να λέω για ώρες, γιατί τα ακούω μια ολόκληρη ζωή. Μας έχουν πάρει τ’ αυτιά. Κι εμείς ψάχνουμε τα χρήματα την ώρα που μας δηλητηριάζουν.
Τα χρήματα έφυγαν και κανένας από αυτούς δε νοιάζεται αν θα κοπούν μισθοί, συντάξεις, αν θα βρέθει κόσμος στον δρόμο αύριο. Γιατί είναι τόσο δύσκολο να το αποδεχτούμε και επιμένουμε στο ίδιο σάπιο σύστημα; Κανένας δεν πονάει τον ιδρώτα, το μόχθο, την προσπάθεια, το τρέξιμο. Τους ενδιαφέρει μόνο η τηλεθέαση! Κι εμείς τι κάνουμε; Είμαστε με το τηλεκοντρόλ στο χέρι.
Το σκηνικό με κάποιο τρόπο πρέπει να αλλάξει και ο καθένας οφείλει να αρχίσει από τον εαυτό του και το σπίτι του. Ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί μπορούμε να αλλάξουμε τα δεδομένα.
Τις καλύτερες ευχές μου!
