Μπροστά στον πόλεμο κατά του καπνίσματος το κράτος και οι πολίτες του να προτιμήσουν την ειρήνη.
Ο νόμος να υπάρχει για να ρυθμίσει μόνο το κάπνισμα ότι επιτρέπεται για τους ενήλικους ώστε να μην καπνίζουν ανήλικοι και ότι πρέπει να περιέχεται από καπνό και όχι άλλες ουσίες, για να μην καπνίζονται ναρκωτικές ουσίες, όχι γιατί είναι αντικαπνιστικός ο νόμος που μπορεί να λέει «να βγείτε έξω για να καπνίσετε την μαριχουάνα σας» αρκεί να είσαστε έξω. Για αυτό χρειάζεται ο νόμος σε σχέση με το κάπνισμα. Και αυτό μόνο να λέει και να προβλέπει και να απαιτεί. Τα άλλα που προβλέπονται από τον αντισυνταγματικό αντικαπνιστικό νόμο καλύπτονται από το εθνικό σύνταγμα κάθε χώρας και δεν αποτελούν αρμοδιότητες του νόμου που τιμωρείται αλλά του Συντάγματος που κατοχυρώνει τα δικαιώματά μας και τις πολιτικές ελευθερίες.
Η ανεύθυνη χρήση του νόμου που τιμωρείται επειδή κάποιος υπουργός υγείας διάλεξε και προτίμησε να τιμωρήσει αυτούς που καπνίζουν απαγορεύεται τόσο σε μας όσο και σε εκείνο. Γίνεται δε εις βάρος όσων καπνίζουν και εμμέσως και των άλλων και απαγορεύεται αντί του Συντάγματος να προβλέπεται η καθημερινότητα των πολιτών δια του νόμου και της νομοθεσίας που τιμωρείται.
Όχι κατευθείαν με τον νόμο αλλά από το Σύνταγμα κατοχυρώνονται τα δικαιώματα που πρέπει να γίνονται σεβαστά από τον νόμο και να αναγνωρίζονται από αυτόν.
Κάποιος υπουργός υγείας δείχνει ότι δεν ξέρει τι σημαίνει πρωτοβουλία για την πρωτοβουλία κανείς να μετακινηθεί σε σύγκριση με την πρωτοβουλία του να καπνίσει, η οποία διαφέρει και δεν πρέπει να υπάρχει για τον ίδιο λόγο, δείχνει να μην ξέρει την έννοια της λογικής συνέπειας διότι το ένα δεν αποτελεί την λογική συνέπεια του άλλου, και δείχνει να μην ξέρει την διαφορά που υπάρχει ανάμεσα σε έναν κανόνα που απαγορεύει το κάπνισμα λόγω κινδύνου και από ανάγκη και τον νόμο που δεν πρέπει να τιμωρεί τους διαφόρους κανόνες αδίκως ώστε να μην εκλαμβάνεται και ο νόμος από κανόνας. Δείχνει έτσι ότι είναι αγνώμων.
