Σίγουρα κανένας μας δεν μπορεί να αποφασίσει ή να προβλέψει το αν θα αποκτήσει ποτέ αδέρφια. Το να ζεις με τα αδέρφια σου ή το να έχεις αδέρφια σίγουρα είναι ένα μεγάλο δώρο των γονέων προς τα παιδιά τους. Τουλάχιστον έτσι μου το περιγράφουν και μου δίνουν να καταλάβω οι άνθρωποι του περιβάλλοντος μου που η οικογένειά τους δεν αποτελείται μόνο από τρία άτομα.
Αδέρφια δεν γνώρισα ποτέ μου όπως και πολλοί άλλοι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο. Σε άλλους μπορεί να δημιουργήθηκε η στέρηση μιας αδερφικής αγάπης και σε άλλους όχι. Οι λόγοι που πολλοί δεν απέκτησαν ποτέ αδέρφια ποικίλουν μα υπάρχουν κάποιοι στην ζωή τους που μπορούν να καλύψουν το κενό αυτό. Τα άτομα αυτά είναι τα ξαδέρφια μας.
Πολλά ή λίγα, κοντινά ή μακρινά είναι τα μόνα άτομα που ίσως αν χτίσουμε τις κατάλληλες γέφυρες να μπορέσουμε να τους προσδώσουμε έναν τόσο σημαντικό “τίτλο”. Σίγουρα είναι αίμα μας και οι δεσμοί αίματος στα δεδομένα τουλάχιστον της ελληνικής κοινωνίας είναι πάρα πολλοί ισχυροί. Αν προσέξουμε και συγκρίνουμε τις συμπεριφορές ανάμεσα σε αδέρφια και ξαδέρφια θα παρατηρήσουμε με ευκολία ότι υπάρχουν πολλά περισσότερα κοινά από όσα φανταζόμαστε. Συνήθως στα νεαρά στάδια της ηλικίας μας τσακωνόμασταν, φωνάζαμε και προσπαθούσαμε να εδραιώσουμε τη θέση μας ενώ μετά από μισή ώρα θα αγκαλιαζόμασταν, θα παίζαμε και θα ξεχνούσαμε τις διαφορές που μας χώριζαν. Θα ήταν αυτοί που θα τους εκμυστηρευόμασταν τον πρώτο μας έρωτα με τόση μυστικότητα από τους γονείς μας. Είναι εκείνοι που θα φτιάχναμε τις πιο ευτυχισμένες καλοκαιρινές, Χριστουγεννιάτικες και πασχαλινές αναμνήσεις. Θα τρώγαμε μαζί παγωτό στην αυλή του χωριού, θα γεμίζαμε τα χέρια μας και μετά οι μανάδες μας θα μας κυνηγούσαν να μας πλύνουν γιατί λερώσαμε τα καινούρια μας ρούχα. Στον ίσως πρώτο θάνατο θα ήταν εκεί να μας αγκαλιάσουν και να μας παρηγορήσουν. Θα ήταν το στήριγμα που τόσο ανάγκη θα είχαμε.
Και τα χρόνια θα περάσουν, οι αναμνήσεις θα συνεχίσουν να χτίζονται και οι γέφυρες θα συνεχίσουν να ενώνουν τους δυο αυτούς κόσμους. Μπορεί να μην είναι εφικτό να έχουμε κάθε στιγμή ή μέρα της ζωής μας να κοντά τα ξαδέρφια μας. Ίσως για κάποια στιγμή να χαθούμε κιόλας μαζί τους. Μα πάντοτε θα κρατούν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας. Μια θέση που κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες θα είναι ισοδύναμη με την θέση που έχουν τα αδέρφια.
