Η φράση «Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο» πιστεύω είναι γνωστή σε όλους μας. Όλοι έχουμε υπάρξει πελάτες είτε σε ιδιωτική είτε σε δημόσια υπηρεσία (βέβαια η λειτουργικότητα του δημοσίου είναι ένα άλλο κεφάλαιο.
Πελάτης λοιπόν. Υπάρχουν πολλών ειδών πελάτες. Μέχρι να εργαστώ είχα μία πολύ σφαιρική άποψη περί πελατών. Μόλις όμως και εγώ μπήκα στον τομέα της εργασίας κατάλαβα πολλά περισσότερα από αυτά που φαίνονταν στην επιφάνεια. Έχω λοιπόν και εγώ να κάνω κάποιες παρατηρήσεις περί συμπεριφοράς πελατών.
Κύριοι πελάτες : ΌΧΙ… Δεν έχετε πάντα δίκιο. Είναι ελάχιστες οι φορές που έχετε δίκιο. Τις περισσότερες φορές μας ζητάτε τρελά πράγματα τα οποία θα βόλευαν μόνο εσάς. Μας ζητάτε να παραβιάσουμε νομοθεσίες απλά και μόνο για να σας εξυπηρετήσουμε, με αποτέλεσμα αν αποφασίσουμε εν τέλει να σας εξυπηρετήσουμε να βρισκόμαστε εκτεθειμένοι στους δημόσιους φορείς και να κινδυνεύουμε με πρόστιμα και κυρώσεις.
Επιπλέον είναι γνωστό πως ζούμε σε μία πολύ κρίσιμη οικονομική κατάσταση για τη χώρα μας. Άνθρωποι μένουν στους δρόμους, άλλοι δεν έχουν να ταΐσουν τα παιδιά τους. Εσύ όμως που μπορείς και έχεις 5 δραχμές ( που λέει και ο πατέρας μου) παραπάνω και πάς να ψωνίσεις μια μπλούζα από πολυεθνική εταιρία όπως είναι ο όμιλος Zara μην ζητάς από τους εργαζομένους που δεν φέρουν καμία ευθύνη για τις τιμές να σου κάνουν παραπάνω έκπτωση. Το κατάστημα δεν είναι δικό του και δεν έχει την δικαιοδοσία να το κάνει. Δεν είναι κακό να ζητάς μια έκπτωση σε κάτι που αγοράζεις αλλά όταν ήδη το μπλουζάκι που θες να αγοράσεις κάνει 5 ευρώ τι περιμένεις να στο δώσει ο άλλος δωρεάν ;
Μετά υπάρχει και ένα άλλο θέμα. Αυτό της ευγένειας. Ή μάλλον για να μιλήσω σωστά, της ανύπαρκτης ευγένειας. Μπορώ να κατανοήσω ότι ο κόσμος έχει χίλια δυο πράγματα στο κεφάλι του που μπορεί να τον απασχολούν. ΑΛΛΆ…. Ένα καλημέρα, καλησπέρα, ευχαριστώ, παρακαλώ δεν νομίζω να κάνει κόπο σε κανέναν. Ένα ευχάριστο πρόσωπο και μια καλή κουβέντα δεν θα βοηθήσει μόνο εμένα να είμαι πιο πρόσχαρη στην δουλειά μου αλλά και τον ίδιο τον πελάτη. Το να μιλάς στο κινητό και ταυτόχρονα να μου δίνεις παραγγελία κοιτάζοντας με ύφος χιλίων καρδιναλίων σαν να σε ενοχλώ, να μου μιλάς και ταυτόχρονα να μασάς τσίχλα ή να τρως με το στόμα ανοιχτό και να βλέπω όλη την διαδικασία του μασήματος της τροφής δεν είναι και η προσωποποίηση της ευγένειας.
Ελπίζω λοιπόν έστω και ένας άνθρωπος να αλλάξει την συμπεριφορά του σαν πελάτης και να σταματήσει να μιλάει στους υπαλλήλους σαν να είναι υπηρετικό προσωπικό. Στο κάτω κάτω δεν νομίζω αυτοί που φέρονται έτσι να τους συμπεριφερθώ και εγώ ανάλογα στη δουλειά τους. Γιατί στοιχηματίζω πως δεν θα τους άρεσε καθόλου.
