Έχετε παρατηρήσει ποτέ κάτι όμορφα, ξεχασμένα από τον κόσμο μικροσκοπικά μαγαζάκια; Είναι συνήθως κρυμμένα μέσα σε κάτι στενάκια που το μόνο που χωράει να περάσει είναι κάποιο ζευγαράκι πιασμένο χέρι-χέρι ή ίσως κάποια παρέα που συνήθως τους βλέπεις να στριμώχνονται τον ένα πίσω από τον άλλον. Ξεχασμένα από τεχνολογία, internet, τηλεοράσεις. Αφημένα σε μια άλλη εποχή, έναν άλλον αιώνα, τότε που οι άνθρωποι ήταν για τους ανθρώπους. Αν ψάξεις πολύ ίσως να τα βρεις. Αλλά ξέρεις πως μπορείς να τα βρεις; Μόνο αν το θες πραγματικά θα τα ανακαλύψεις. Και πάντα θα υπάρχει η εξής ενημέρωση «Συγγνώμη αλλά δεν έχουμε κωδικό Wi-Fi. Μιλήστε μεταξύ σας».
Μήπως τελικά να ακούσουμε αυτό το κάλεσμα; Πιστεύω όλοι λίγο πολύ έχουμε γίνει μάρτυρες του φαινομένου να βλέπουμε παρέες να μην μιλούν καθόλου και να είναι όλη την ώρα προσηλωμένοι στα κινητά τους και στην Αρχική του Facebook. Και πλέον το μικρόβιο αυτό έχει επηρεάσει και τους μεγαλύτερους σε ηλικία ανθρώπους, όχι μόνο την νέα γενιά. Όλοι πασχίζουν να εξυχρονιστούν, να γνωρίσουν τα πάντα και να μην μείνουν πίσω όσων αφορά την τεχνολογική ανάπτυξη. Ξεχάσαμε να μιλάμε να επικοινωνούμε. Σύμφωνα με πολλές έρευνες οι άνθρωποι πλέον προτιμούν και νιώθουν πιο άνετα να μιλάνε μέσω του διαδικτύου παρά πρόσωπο με πρόσωπο. Δεν αποτελεί πλέον λαχτάρα και προσμονή η ανθρώπινη επαφή αλλά η κατάλληλη τοποθεσία για selfie ή για check in
Δεν αντιλέγω πως ο κόσμος του κυβερνοχώρου είναι πολύ γοητευτικός και σου προσφέρει εύκολα πολλές πληροφορίες και δυνατότητες. Άπειρες και ανεξάντλητες πηγές παρουσιάζονται μπροστά σου ακόμα και για το πιο απλό θέμα. Με μια απλή κίνηση του κέρσορα στα άδυτα του διαδικτύου. Με τόσο πολύ ευκολία. Μήπως όμως αυτή η ευκολία πλέον έχει γίνει πανάκια για την αλόγιστη χρήση του διαδικτύου; Ναι σήμερα είναι πολύ πιο εύκολο να διαβάζεις πολλά διαφορετικά γραπτά με σχεδόν καθόλου χρηματικό κόστος και έχεις όλο τον κόσμο στο πάτημα ενός κλικ. Άλλα έτσι χάθηκε και η γοητεία των βιβλίων, των συναυλιών, της εφημερίδας, του παιχνιδιού. Θυμούνται άραγε οι περισσότεροι αυτή την μυρωδιά των βιβλίων, το λέκιασμα των χεριών από το μελάνι της εφημερίδας, τα σημάδια στα γόνατα από τα χτυπήματα έξω στο δρόμο και στις πλατείες;
Το να μην μοχθείς σήμερα σημαίνει πως δεν θα εκτιμάς το αύριο. Φυσικά και μας διευκολύνει το διαδίκτυο σε όλους σχεδόν τους τομείς της ζωής μας. Αλλά όπως όλα τα πράγματα έτσι και αυτό θέλει μέτρο. Δεν πρέπει να καταδικάζουμε τα αγαθά που μας έχουν δώσει τα τόσα χρόνια γνώσεων, εφευρέσεων και ανακαλύψεων. Απλά πρέπει να μάθουμε να τα χειριζόμαστε στο σωστό βαθμό και όχι να γυρίζει το μέλλον και η ζωή μας γύρω από αυτό. Άλλωστε η ζωή είναι εκεί έξω και μας περιμένει. Αλλά όχι για πάντα. Πρόλαβε την όσο μπορείς. Δεν θα το μετανιώσεις.
